Νάμαστε πάλι στα ίδια , πάλι και πάλι  « η δημοκρατία  στο απόσπασμα»

Ε λοιπόν ναι , έχουν εξαντλήσει πάνω μας κάθε έννοια αντοχής και ναζοφασισμού.

Ακούς από κάπου , τι να γράψεις «πάλι» , έχουν αποφασίσει να σε σκοτώσουν , είσαι νεκρή, ός για αυτούς πιά.

Και με κυβέρνηση αριστεράς ακόμη πιο νόστιμο θάναι  το θύμα που χρησιμοποιούν χωρίς την θέλησή του και στο τέλος καταδικασμένο όπως είναι , θα σκοτώσουν.

Μας δολοφονεί, δολοφονούν , το θρασίμι , ια ,  ύπουλα και με  άριστης τεχνολογίας όπλα  σε χτυπάνε  πρωί , μεσημέρι , βράδυ  σε όποιο όργανο σου πονάει περισσότερο ,ή είναι ευάλωτο στον καρκίνο.\

Είνα στα από επάνω διαμερίσματα κρυμμένοι και ελέγχοντας όλους τους άβολους και μοιραίους ανθρωπάκους της γειτονιάς του τρόμου  κάνουν την δουλειά τους ανενόχλητοι και χαμογελώντας σαρδόνια.

Μας αφήνουν άυπνους , κάθε στιγμή μπορεί να δεχτείς την  επίθεση του άνανδρου σκουληκιού , που η πολιτεία έφτιαξε  τόσα χρόνια και τώρα χρησιμοποιεί ,.

Πηγαινοέρχεσαι χωρίς να σου αφήνουν περιθώρια  να  ξεφύγεις από τα  φονικά ναζιστικά γυμνάσια.

Σκληρές εκφράσεις , αλλά ζούμε το Άουσβιτσς εδώ στη Μίλωνος , οδός του Δάντη , να πιάνεις το στομάχι σου , την χολή , το σπλήνα , το συκώτι ( δεν γνωρίζουμε και την ανθρωποφυσιολογία) απο ΄τις τέσσερις η ώρα το πρωί  , χτυπημένος  ξαφνικά  και βίαια.

Κοιτάζω προς τα επάνω  απορημένα  , βογγώντας πληγωμένο θηρίο,  είχα ακούσει πριν κάποιο ήχο χαρακτηριστικό και βήματα πάνω κάτω ,  ,σαν να σου λένε " θα σε λιώσω , σήκω να σε χτυπήσουμε για να αρχίσουν τα δικά τους τεκταινόμενα.

Τώρα που το γράφω , με τσιμπάνε χιλιοστή φορά στο συκώτι.

Ποιός αντέχει , πόσο να αντέξεις , είμαστε σαν αιχμάλωτοι πολέμου , ενός δικού τους μυστικού βρώμικου πολέμου . 

Είναι πολύ μακρύ το τούνελ και το χέρι τους , δεν σταματά με τίποτα , τους ακούς ενώ καταγγέλεις τον θάνατο , να λένε , χτυπώντας σε ξανά στο ίδιο σημείο « δεν πα να γράφεις όσο θες ….εμείς δηλ , συνεχίζουμε το ίδιο ανεμπόδιστα και δυστυχώς ίσως και με επιβράβευση.

Είναι τα ίδια ακριβώς , που σκοτώσανε πολλούς άλλους , μεταξύ αυτών και τον πατέρα  

Αν  δεν παρέμβει ένας γενναίος άνθρωπος , θα πεθάνουμε σαν τα ποντίκια εδώ στην οδό του Δάντη.