Δαρβίνος ( 12 Φλεβάρη 1809  -  19 Απρίλη 1882 )

  Στις 23 Νοέμβρη 1859 ο Κάρολος Δαρβίνος  δημοσιεύει το μνημειώδες έργο του  «  καταγωγή των ειδών  ».

 

  Ο   άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο ,δηλ. όχι απόλυτα – είναι εξάδελφός του, αλλά καλός ΄ απέδειξε ο Δαρβίνος.

 Γεννιέται στην Αγγλία από εύπορη οικογένεια γιατρών κ΄ επιστημόνων.

Μετά τον θάνατο της μητέρας του στα οκτώ του χρόνια πηγαίνει σε θρησκευτικό σχολείο και κατόπιν σε οικοτροφείο.

Είναι μαθητής μέτριος , με το ψάρεμα  κ΄ το κυνήγι να τον ενδιαφέρουν περισσότερο.

Στις διακοπές που λάτρευε με τα ξαδέλφια του , παρατηρούσε τα φυτά  κ΄ τα έντομα  και ότι έπεφτε στα χέρια του.

Διαβάζει ποίηση ( κυρίως  έργα του Σαίξπηρ ) και συμφωνεί με τον αδελφό του να ασχοληθεί με την Γεωμετρία και την Πειραματική Χημεία .Καθώς ο πατέρας του θέλει να τον κάνει οπωσδήποτε γιατρό ( « ενδιαφέρεσαι μόνο για το κυνήγι κ΄ τα σκυλιά  και σ ΄ αρέσει να πιάνεις ποντίκια ΄θα ντροπιάσεις όχι μόνο τον εαυτό σου , αλλά και την οικογένεια σου » ), στα 16 εξι του πηγαίνει στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου στην Σκοτία.

Πρόβλημα : δεν αντέχει τις τομές ,ενώ στη θέα των εσωτερικών οργάνων τον πιάνει αηδία και επειδή είναι κακός στο σχέδιο δεν τα πάει καλά ούτε στην ανατομία.

Αντίθετα ανακαλύπτει την ζωολογία και μαγεύεται από τις εργασίες του Γάλλου Λαμάρκ. Μαθαίνει επίσης να βαλσαμώνει πουλιά  και κάποιες ανακοινώσεις στην επιστημονική εταιρεία Plinian Society .

 Στη θέα του αίματος αρρωσταίνει , με τις κραυγές των ασθενών θέλει να το βάλει στα πόδια. Ώσπου μια μέρα έχοντας παρακολουθήσει δυο εγχειρήσεις χωρίς αναισθητικό και βλέποντας ότι ήταν η σειρά ενός παιδιού  βγαίνει από την αίθουσα και έτσι εγκαταλείπει  τις σπουδές του.

Είναι δεκαοκτώ ετών.

Ο  απογοητευμένος πατέρας του προτείνει να γίνει πάστορας στην επαρχία και ο Κάρολος δέχεται. Γράφεται στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ , που ούτε εκεί γίνεται το θαύμα. Οι σπουδές δεν τον συγκινούν , με εξαίρεση την Ευκλείδεια  Γεωμετρία   και τη Φυσική Θεολογία.

Ωστόσο όλον αυτόν τον καιρό συλλέγει κολεόπτερα κ ΄διάφορα είδη σκαραβαίων και παρακολουθεί μαθήματα ενός φημισμένου βοτανολόγου , του Χένσλοου και διαβάζει με πάθος ταξιδιωτικές ιστορίες του διάσημου Χούμπολντ.

Παίρνει τέλος το πτυχίο του και γίνεται « πτυχιούχος θεολογίας  » 10^ος  ανάμεσα σε 178!

Με την προτροπή του δασκάλου του Χένσλοου μελετά γεωλογία και μπαίνει σε μια ερευνητική αποστολή στη βόρεια Ουαλία. Ο γέρο Χένσλοου τον συστήνει στον καπετάνιο Φίτζροι , που ξεκινάει ένα ταξίδι στην Νότια Αμερική . Η αποστολή είχε σκοπό να συμπληρώσει τη μελέτη των ακτών της Παταγονίας , της Γης του Πυρός , να χαρτογραφήσει τις ακτές της Χιλής, του Περού και κάποιων νησιών του Ειρηνικού και να καταγράψουν παρατηρήσεις από τον νέο Κόσμο.

 Παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του , ο θείος του Ιωσίας τον βοηθάει στην απόφασή του να φύγει και έτσι πέντε χρόνια με το « Beagle (πληροφοριοδότης ) »  ο Δαρβίνος θα ανακαλύψει την ναυτία και τον  κόσμο και θα σκεφτεί αρκετά  πάνω σε όσα  βλέπει . Αρκετά ώστε αργότερα να διατυπώσει τη  « Θεωρία της εξέλιξης  », η οποία εξακολουθεί και στις μέρες μας να ερεθίζει το επιστημονικό ενδιαφέρον .

Τουλάχιστον τους πιο πολλούς , γιατί υπάρχουν ακόμα αρκετοί σκοταδιστές , που επιμένουν να την αρνούνται.

·        Το Beagle αγκυροβολεί στα νησιά Γκαλάπαγκος και εκεί ο Δαρβίνος ανακαλύπτει όι από ένα μοναδικό είδος από πρώτο απόγονο τον σπίνο της Αμερικής  προήλθαν άλλα δεκατρία είδη όλα διαφορετικά μεταξύ τους , αφού προσαρμόστηκαν αυτοί οι απόγονοι στις συνθήκες ζωής , τις οποίες βρήκαν σε κάθε νησί.!

·        Η φυσική επιλογή προνόμιο των τυχερών . Το σχήμα ενός ράμφους , το πάχος ενός φτερώματος , το μήκος ενός λαιμού μεταβάλλονται με την πάροδο του χρόνου.  Αυτή η μεταβολή οφείλεται στην « φυσική επιλογή ».  π.χ Το τάδε ζώο ‘εχει πιο πυκνό τρίχωμα και άρα προστατεύεται καλύτερα από τον «αδελφό του » ή το τάδε ζώο τρέχει πιο γρήγορα  από τον «αδελφό του », άρα έχει περισσότερες πιθανότητες να ξεφύγει από τους εχθρούς του. 

      ΣΕ  ΚΑΘΕ ΕΊΔΟς ΕΚΕΊΝΟΙ , ΠΟΥ ΔΙΑΘΈΤΟΥΝ  ΠΡΏΤΟΙ ΑΥΤΆ           ΤΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΉΜΑΤΑ ΥΠΕΡΕΧΟΥΝ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΑ ΌΤΑΝ ΕΝΗΛΙΚΙΩΝΟΝΤΑΙ.  Μεταβιβάζουν αυτά τα χαρακτηριστικά στα μικρά τους ΄ αυτά τα χαρακτηριστικά  είναι οι  « χρήσιμες παραλλαγές » - που προστατεύουν την επιβίωση σιγά σιγά ενισχύονται σε κάθε είδος

, του οποίου η μεταβολή μπορεί να διαρκέσει εκατομμύρια χρόνια!!

Στοιχεία από { 1 ." Το βιβλίο των Ανεπίδεκτων των Ατίθασων και άλλων Ιδιοφυών " 2. Google 3. Σαν σήμερα}

 *
Για εκείνους που αγγίξαν τον ουρανό και την αθανασία. *

{Ίσως εκεί που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία, που λέμε, κι η ομορφιά του ανθρώπου. Γ.Ρ }

~..γιατί ο γέρο πατέρας είχε τρεις γιούς
Ο ένας γιός
στάθηκε σ΄ ένα χωράφι
μέσα στα γινωμένα στάχυα.
Έξω από το χωράφι
ήτανε οι Γερμανοί,

κι έξω έπρεπε να μείνουνε.
Για να θερίσουνε το στάρι
εκείνοι που το σπείρανε.
Εκεί
'έπεσε ο γιός του γέρου,
για να σωθεί
το στάχυ της Ελλάδας.
Ο πρώτος γιός.
Ο δεύτερος
στάθηκε στην πλαγιά, ψηλά.
Κάτω ήταν οι Γερμανοί ,
και κάτω έπρεπε να μείνουνε.
Γιατί ποτέ δε σκλαβωθήκανε
τα ελληνικά βουνά.

Εκεί
έπεσε ο γιός του γέρου,
ο δεύτερος γιός.
Ο τρίτος στάθηκε στον τοίχο
και χαμογέλασε στα βόλια
που ξεκινήσανε σφυρίζοντας
για το στήθος του.
Γιατί πάντα χαμογελούν στο βόλι
τα παλικάρια της Ελλάδας.
Εκεί
έπεσε ο γιός του γέρου ,
ο τρίτος γιός.
Ο γέρος
έζησε.
Κούνησε τ΄ άσπρο του κεφάλι
κι είπε
<< τη Λευτεριά
πια δεν την προλαβαίνω
τόσο αίμα
και δεν έφτασε για να τη φέρει .
Μα έχω να περιμένω
από την φυλακή την Βαγγελιώ >>.
Δέκα χρόνια περίμενε
κ΄ όχι άλλο.
*{ ποιήματα αγωνιστριών στις Γυναικείες Φυλακές Αβέρωφ }*

 

     

   

    Όταν πέθανε ο πατέρας μου , και σύντομα τον ακολούθησε η μητέρα μου ,τους θάψαμε δίπλα  δίπλα σε ένα κοιμητήριο σε προάστιο της Αττικής.  Κάθε λίγο πήγαινα στους τάφους τους σα να πήγαινα πάλι να τους δω στο σπίτι.  Έπλενα το μάρμαρο , τακτοποιούσα  τα λουλούδια , τα πράγματα τα πένθιμα πίσω από το τζαμάκι  που κάνει τικ τικ με τον αέρα στα νεκροταφεία.   Μετά καθόμουν πάνω στον διπλανό τάφο ώρα πολλή. Τόση γαλήνη, τόση σιωπή!  Τους έλεγα διάφορα νέα, κι εκείνοι – είμαι βέβαιη – άκουγαν , είχαν ως συνήθως γνώμη . Έμενα  εκεί και ήταν καλά.   Ελάχιστοι άνθρωποι στους δικούς τους νεκρούς , κάποιος μπαμπάς όλο έφτιαχνε το μνήμα του μικρού κοριτσιού του πιο πέρα.  Τα Χριστούγεννα του στόλισε δέντρο.

     Πέρασαν κάποια χρόνια και μου τηλεφώνησαν  από το κοιμητήριο.  Είπαν πως ήταν καιρός να πάρουμε τους γονείς μου από τους τάφους.  Έληξε , είπαν η προθεσμία για ενοικίαση. Πρότεινα να τους αγοράσουμε , είπαν ότι δεν πουλιούνται,  ούτε άλλο μνήμα πουλιέται σ άυτό το κοιμητήριο . Έψαξα κι αλλού, πουθενά δεν έβρισκα να αγοράσω ένα τάφο. Σε λίγο  θα είχα   δυο άστεγους γονείς.

    Ευτυχώς εμφανίστηκε ένας συγγενής και πρότεινε να τους φιλοξενήσει σε τάφο ιδιοκτησίας του.  Ένα διπλό ωραίο μνήμα σχετικά κοντά στο σπίτι μου.  Όμως έπρεπε να γίνει η εκταφή , να τους βάλουν σε δυο κιβώτια  και να τους μεταφέρουμε.

   Ήταν ανθισμένο πρωινό αλησμόνητο.  Πήγα νωρίτερα να φροντίσω το νέο τους σπίτι , να βάλω λουλούδια , λιβάνι, γαρύφαλλο , καρβουνάκια.

    Και μια στιγμή βλέπω τον Γ……….. να φέρνει στα χέρια του το κουτί ….. Ένα μικρό τενεκεδένιο κουτί που χωρούσε τον πανέμορφο , πολύ ψηλό μπαμπά μου που γέμιζε πάντα όποιον χώρο βρισκόταν.  Τουλάχιστον η μητέρα μου ήταν μικροκαμωμένη , αλλά  κι αυτή σε τόσο δα μικρό κουτάκι;…

    Πληγώθηκε όχι μόνο η καρδιά μου , αλλά κι η λογική μου  πληγώθηκε.  Ήταν σα μαύρη φάρσα όλα τούτα τα παράλογα , αρνιόμουν να συνδυάσω.

    Έπαψα να πηγαίνω στο νέο τους καταφύγιο . Αρνιόμουν να παραδεχτώ  πως είναι έτσι  κι εκεί οι καλοί μου . Ούτε σήμερα πήγα , ούτε άλλο ψυχοσάββατο….. Άλλο το λογικό  άλλο το ψυχολογικό.

 { Μάρω Βαμβουνάκη απόσπασμα από " Η φιλία είναι και δεν είναι παντοτινή " }

Πίνακας 1 Μ. Οικονόμου ( ΄Αγιος Ανδρέας )
Πίνακας 2 Π. Τέτσης ( Εκκλησάκι 1992 )

ZHKO ΠΟΣΟ ΧΡΟΝΩΝ ΕΙΣΑΙ; .{ αρχίζει πάλι νέο Lockdown και εδώ ο Ζήκος με τον κυρ- Σωτήρ΄μου μας αλαφρώνουν με μια υποψία γέλιου και αθώας συνενοχής }