Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016




ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΑΙ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΑΣΤΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΜΕ ΣΠΑΣΜΟΥς ΚΑΙ ΤΣΙΜΠΗΜΑΤΑ ( ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ ,ΠΕΣΤΕ ΤΑ όπως ΘΕΛΕΙ  Ο ΚΑΘΕΝΑς)
ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΜΕ ΧΗΜΙΚΑ ΣΙΓΑΝΑ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΑ .
ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΛΑΙΜΟ , ΕΙΣΧΩΡΕΙ ΣΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ, ΤΗΝ ΝΟΙΩΘΕΙς  ΣΑΝ ΝΑ ΕΧΕΙς ΦΑΕΙ ΑΓΡΙΕς ΑΓΚΙΝΑΡΕΣ.
Τις ΠΡΟΑΛΛΕς ΔΕΝ ΤΗΝ ΓΛΥΤΩΣΕς ΤΗΝ ΙΩΣΗ ΜΕ ΥΨΗΛΟ ΠΥΡΕΤΟ , ΠΑΛΙ ΘΕΛΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΑΙΜΑ  ΟΙ ΑΙΜΟΔΙΨΕΙς , ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΚΛΥΣΕΙ ΤΗ ΧΩΡΑ;
ΤΡΟΜΑΖΕΙς , ΑΓΑΝΑΚΤΕΙς , ΠΟΥ ΔΕΝ τους ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΚΑΝΕΙς , ΕΙΝΑΙ άραγε ΤΟΣΟ ΙΣΧΥΡΟ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΤΟ <ΚΑΚΟ > ;
ΜΗΠΩς ΜΠΟΡΕΙ κάποιος, ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΝΑ Μας ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙ ΤΙ ΠΟΛΕΜΟς ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΘΥΜΑΤΑ τους ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΝΤΑΙ ΚΑΤ΄ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ;
 ΑΝ ΓΛΥΤΩΣΕΙς ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΑΡΚΙΝΟΓΕΝΕΣΕΩΝ , Θα ΠΑς ΑΠΌ ΤΑ ΧΗΜΙΚΑ,που ΕΙΣΠΝΕΕΙς ΧΩΡΙς ΝΑ ΜΠΟΡΕΙς να τ΄ΑΠΟΦΥΓΕΙς.
, ΑΛΛΑΖΕΙς ΘΕΣΗ , ΕΚΕΙ ΑΥΤΑ , ΠΕΡΠΑΤΑς ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ , ΤΑ ΙΔΙΑ.
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΕΔΩ;
ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΕς ΩΡΕς , ΟΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΕΙς ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ τι  ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΟ ΕΊΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΜΕ.
 ΛΥΠΑΣΑΙ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕς ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥΤΗ , ή ΛΥΠΑΣΑΙ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕς  ή ΕΖΗΣΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΟΣΤΕΙς ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΕΣΣΑΙΩΝΙΚΑ  ΒΑΣΑΝΑ .
ΙΣΩς ΝΑ ΞΑΝΑΠΑς ΣΤΟΥς ΓΙΑΤΡΟΥς .
 ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΕς ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΕΡΧΕΣΑΙ ΣΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΕΚΤΑΚΤΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΕΙΑ ( ΚΟΠΟς , ΑΥΠΝΙΑ ,ΚΟΥΡΑΣΗ , ΦΟΒΟς ,ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ,ΕΞΟΔΑ)
ΑΥΤΟΙ ΙΣΩς ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ,ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΦΟΒΟς  σε ΟΛΟΥς μας ΠΙΑ.
Να ΜΗ ΣΟΥ ΤΥΧΕΙ « ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ » ΤΕΤΟΙΟ ΠΡΑΓΜΑ, ΑΣΣΥΛΗΠΤΑ ΒΑΡΒΑΡΟ ΚΑΙ « ΜΥΣΤΙΚΟΠΑΘΕς» , ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΙ  ΚΑΝΕΙς .
ΘΑ ΒΛΕΠΕΙς ΤΟ  ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΟ ΤΕΛΟς  ΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ , όπως ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΟΥ ΦΥΓΑΝΕ ή  καιΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΚΛΗΡΗ ΜΑΧΗ.
ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Η ΖΩΗ ΚΑΙ Η ΟΜΟΡΦΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ;

ΕΥΕΛΠΙΣΤΟΥΜΕ?  .

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016

  Νάμαστε πάλι στα ίδια , πάλι και πάλι  « η δημοκρατία  στο απόσπασμα»
Ε λοιπόν ναι , έχουν εξαντλήσει πάνω μας κάθε έννοια αντοχής και ναζοφασισμού.
Ακούς από κάπου , τι να γράψεις «πάλι» , έχουν αποφασίσει να σε σκοτώσουν , είσαι νεκρή, ός για αυτούς πιά.
Και με κυβέρνηση αριστεράς ακόμη πιο νόστιμο θάναι  το θύμα που χρησιμοποιούν χωρίς την θέλησή του και στο τέλος καταδικασμένο όπως είναι , θα σκοτώσουν.
Μας δολοφονεί, δολοφονούν , το θρασίμι , ια ,  ύπουλα και με  άριστης τεχνολογίας όπλα  σε χτυπάνε  πρωί , μεσημέρι , βράδυ  σε όποιο όργανο σου πονάει περισσότερο ,ή είναι ευάλωτο στον καρκίνο.\
Είνα στα από επάνω διαμερίσματα κρυμμένοι και ελέγχοντας όλους τους άβολους και μοιραίους ανθρωπάκους της γειτονιάς του τρόμου  κάνουν την δουλειά τους ανενόχλητοι και χαμογελώντας σαρδόνια.
Μας αφήνουν άυπνους , κάθε στιγμή μπορεί να δεχτείς την  επίθεση του άνανδρου σκουληκιού , που η πολιτεία έφτιαξε  τόσα χρόνια και τώρα χρησιμοποιεί ,.
Πηγαινοέρχεσαι χωρίς να σου αφήνουν περιθώρια  να  ξεφύγεις από τα  φονικά ναζιστικά γυμνάσια.
Σκληρές εκφράσεις , αλλά ζούμε το Άουσβιτσς εδώ στη Μίλωνος , οδός του Δάντη , να πιάνεις το στομάχι σου , την χολή , το σπλήνα , το συκώτι ( δεν γνωρίζουμε και την ανθρωποφυσιολογία) απο ΄τις τέσσερις η ώρα το πρωί  , χτυπημένος  ξαφνικά  και βίαια.
Κοιτάζω προς τα επάνω  απορημένα  , βογγώντας πληγωμένο θηρίο,  είχα ακούσει πριν κάποιο ήχο χαρακτηριστικό και βήματα πάνω κάτω ,  ,σαν να σου λένε " θα σε λιώσω , σήκω να σε χτυπήσουμε για να αρχίσουν τα δικά τους τεκταινόμενα.
Τώρα που το γράφω , με τσιμπάνε χιλιοστή φορά στο συκώτι.
Ποιός αντέχει , πόσο να αντέξεις , είμαστε σαν αιχμάλωτοι πολέμου , ενός δικού τους μυστικού βρώμικου πολέμου . 
Είναι πολύ μακρύ το τούνελ και το χέρι τους , δεν σταματά με τίποτα , τους ακούς ενώ καταγγέλεις τον θάνατο , να λένε , χτυπώντας σε ξανά στο ίδιο σημείο « δεν πα να γράφεις όσο θες ….εμείς δηλ , συνεχίζουμε το ίδιο ανεμπόδιστα και δυστυχώς ίσως και με επιβράβευση.
Είναι τα ίδια ακριβώς , που σκοτώσανε πολλούς άλλους , μεταξύ αυτών και τον πατέρα  
Αν  δεν παρέμβει ένας γενναίος άνθρωπος , θα πεθάνουμε σαν τα ποντίκια εδώ στην οδό του Δάντη.  


Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016

Αν δεν παρέμβει εισαγγελέας να σταματήσει την μεθοδικά σχεδιαζόμενη καταστροφή μου , αν θέλετε πιο βαριά την δολοφονία μου , σε λίγες μέρες , αύριο , σε μήνες θα μου " προσφέρουν το μεγάλο αμετάκλητο ταξίδι".
Σηκώθηκα , αφού από ώρες μου χτυπούσαν την δεξιά κοιλιακή χώρα ( σπασμός στην αρχή και μετά τσούξιμο και πόνος κάνα δίωρο ) και με αγωνία όπως κάθε νύχτα για το πως θα ξημερώσουμε , η αν θα ξημερώσουμε από τους ανθρώπους -εφιάλτες τους ονομάζω , και μόνο μουρμουρίζοντας αγανακτισμένη κάτι για την ανοχή των αρχών απέναντι στα βασανιστήρια αυτά, την στιγμ'η εκείνη αυτόματα ένα δυνατό τσίμπημα με μεταλλικό αντικείμενο στην περιοχή του συκωτιού , με πέταξε επάνω .
Η οργή και ο θυμός και προπάντων ο φόβος με έφερε στον υπολογιστή να γράφω πάλι τα ίδια και να καλώ για βοήθεια , γιατί σε λίγο η φωτιά θα είναι κοντά σε όλα τα "παντζάκια" .
Οι ίδιοι άνθρωποι , οι ίδιες πρακτικές , οι ίδιες ανοχές και " άλλα θέματα να αγαπιόμαστε" , τα ίδια σχέδια ,που εξυπηρετούνται και μέσα από εμάς.
Οι γιατροί , και ο φόβος για τα πάντα να μην τα απαριθμώ , δεν βλέπουν κάτι " εξωσωματικό " , ίσως να μετακινείται πάλι την στιγμή του ελέγχου, μα αφού πεθαίνουμε υποφέροντας , όσοι βαλλόμαστε , γιατί πονηρά πράττοντας , βάλλονται μόνο συγκεκριμένοι , και έτσι ο΄άλλος δεν μπορεί να καταλάβει το μαρτύριο της "κάμερας , του μαγνήτη , ή ότι είναι αυτό μέσα μας".
Που αποσκοπούν όλα αυτά , ο θάνατός μου ,μας , ποιόν βοηθά;
Δηλαδή , πρεπει να χτυπήσουμε το κεφάλι μας στον τοίχο;
Όσο χρόνο γράφω το κείμενο S O S , παράξενο πράγμα νοιώθω πόνο στο εσωτερικό του χεριού ,σαν να βάλλεται η φλέβα εσωτερικά;
Το Κτήνος βλέπει , είναι εδώ μέσα , παντού και αιμοβώρικα άρρωστο " χτυπάει " , θα με σκοτώσουνε όπως τον , τον , το ....την ...τον .

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016

Αναγκαζόμαστε να είμαστε ώρες ατέλειωτες έξω από το σπίτι , μέσα ούτε τα απαραίτητα μέχρι και όλο το εικοσιτετράωρο να λείπαμε , πάλι θα έβρισκαν τρόπους ή προφάσεις για να σου επιτεθούν..( να σε χτυπήσουν κάπου με ηλεκτρομαγνητισμό όπου σε πάρει ο χάρος ).
Από παντού είσαι περικυκλωμένος
από αυτά τα κοράκια , ή μάλλον γύπες που γλείφονται για ανθρώπινη σάρκα( τι κόσμο μας έφτιαχναν τόσα χρόνια ή τι αιμοβόρικα τέρατα κατασκευάζανε οι ιθύνοντες των πραγμάτων και εμείς ζούσαμε σαν" στο μικρό σπίτι στο λιβάδι ".
Περικυκλωμένος γύρω γύρω από λογής λογής ομάδες ,που κρυμμένοι από τα μάτια μας , παίζουνε με την αδυναμία εμάς των υπολοίπων , που κυκλοφορούμε στο φώς με τα πρόσωπα μας και την θλιμμένη αξιοπρέπειά , όση δεν κουρελιάστηκε  ακόμη!
Δεν σου επιτρέπουν ούτε και το νερό της βρύσης να ανοίξεις αν δεν το έχουν ορίσει  , σε εμάς και σ ΄ όλους τους καθυποταγμένους
γείτονές μας, μόλις και σε χτυπήσανε τα «ανθρωποειδή « , ζώντας  άνανδρα σε βάρος άλλων αξιοπρεπών ανθρώπων.
Και αφού σε πήρε το κύμα ,που σου έστειλλα , με τα εξελιγμένα προγράμματα μας , θα σε χτυπάμε ,για να τηρήσουμε τα παρά και πέρα από τον ορθολογισμό  δεισιδαιμονικά , κανονιστικά μονοπάτια . Η ανανδρία στον υπέρτατο βαθμό , η θρασυδειλία παρούσα να χειροκροτεί τον « χαμένο ανθρωπισμό και την ενσυναίσθηση».
Κάθε ημέρα , που έρχεται ο τρόμος « θα με βάλουνε , θα με χτυπήσουν που;
 Στο κεφάλι , στο συκώτι , στο ρημαδοχέρι μου , που κοντεύει να πάθει αγκύλωση, στην κοιλιά ,,,,, και  ότι έχεις απευθυνθεί στην πολιτεία για προστασία και βοήθεια από αυτό το μαρτύριο , ισάξιο του Άουσβιτς μοιάζει , δεν επηρεάζει , ούτε ενοχλεί κανέναν αρμόδιο .
Συνεχίζονται όλα λες και δεν συμβαίνουν αυτά στις περισσότερες περιοχές , σε πολλούς ή λίγους ανθρώπους. Θέλουν να ελέγξουν ακόμη και την αναπνοή ,τον λόγο , την ζωή κάποιων ανθρώπων , ίσως ,που δεν ανέχονται .
Κάθε ημέρα τα ίδια δικά μας βογγητά , ουρλιαχτά , σταματάς εσύ , αρχίζει ένας νέος από δίπλα , που βασανίζεται ,με φωνή βραχνή  από την ένταση και την ανημπόρια του, και η αδύναμη φωνή της μάνας του « δεν αντέχω άλλο ».
Όλοι μέσα στο Άουσβιτς της πολυκατοικίας μας , της γειτονιάς του σατανά , όλοι στην ακολουθία  κανόνων των αδίστακτων φονικών πρακτικών τους.
Το να γράψεις κάτι από όλα αυτά , ισοδυναμεί με αυτοχειρία , σε χτυπάνε όπου σε πετύχουν ,τώρα που σας εξιστορώ αυτά με χτυπήσανε οι βιαστικοί « να τελειώνουμε με τους Μοικανούς» , που στην παρεγκεφαλίδα και την αρχή  της σπονδυλικής στήλης .
Μετά βίας  κρατάω το κεφάλι μου για να ολοκληρώσω το κείμενο , συμβουλεύτηκα τους γιατρούς SOS κα με παραπέμψανε στα επείγοντα , μήπως μου έχουν προκαλέσει εσωτερική αιμορραγία.
Φευ γραμματείς και φαρισαίοι , ένας εισαγγελέας ας μας γλυτώσει από τα χειρότερα ?
Μόνο αν επιληφθεί η δικαιοσύνη μπορεί να σταματήσει το κακό και οι τόσοι θάνατοι και αναπηρίες ,που μας προκαλούν με τα εμφυτεύματα αυτά και τα κύματα που χτυπούν.
Άρρωστα πράγματα, άρρωστοι άνθρωποι , που τους δώσανε την πλήρη εξουσία και έλεγχο στα  κορμιά μας και στις ταπεινές ζωές μας.
Ας βοηθήσει κάποιος και ας τους σταματήσει , αύριο θα είναι όλοι στην αλλιενική αυτή κατάσταση και «ποιος είπε για την Καφκική κατάσταση ή για την κοινωνία του Όργουελ» , θα είναι  έξ απαλών ονύχων σε όσα έρχονται?




Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2016



Ακούσθηκε υπόκωφα , τίποτα απ΄αυτά δεν έχει ήχο καθαρό , ότι για αυτό σε "ραντίζουμε" με τα δόλια χημικά , πιο υπόκωφα τώρα σαν σύρσιμο η αντρική φωνή , ετοιμάσου να πας να συναντήσεις τους άλλους νεκρούς . 
Ανατριχιαστικό τέλος μας ετοιμάζουν, γράφω και εισπνέω αναγκαστικά τα χημικά που έρχονται από τον αέρα ,στη θέση  που βρίσκομαι ,στο τραπέζι του γραψίματος .(λες και έχουμε τα πολλά τραπέζια το δηλώνω!)
Η φωνή βγαίνει με σπαραχτικό ουρλιαχτό | μη ρίχνεις ρε!!!!!! / .
Αλλά θα συνεχίσουν να ρίχνουν ιούς  ν1, ν2 ,νν, ή κάτι άλλο εξίσου θανατηφόρο αργότερα ίσως.
Αναρωτιέσαι αν ευρισκόσουν σε κάποια άλλη χώρα , της Ευρώπης , θα ήσουν έτσι έωλο πείραμα στα χέρια του ισχυρότερου , που δεν έχει νόμο και αρχές συνταγματικές ; Θα σε κλέβανε από τη ζωή σου για να σε ψεκάζουν , όπως τις ελιές τα ραντιστικά για τον δάκο , εδώ για τον βωμό του μαύρο κόρακα του χάρου.
Θυμάμαι κάποιο  απόγευμα Καλοκαιριού , αρκετό καιρό πριν « Φύγει ανεπίστρεπτη ταξίδι για δουλειές  » εκείνο το απόγευμα πήγαινε πάνω κάτω στην αυλή , κοιτώντας ανήσυχος τον ουρανό και προχωρούσε σκεφτικός με το πρόσωπό του μπαρουτιασμένο.
Προχωρούσε η ώρα πήγαινε στο καφενείο , αλλά αυτός άλλαζε λίγο τον βηματισμό του , έκανε πως κοιτούσε κάποια δέντρα εκεί μπροστά στην αυλή , την εξωτερική βρύση με τον  νιπτήρα από μωσαϊκό και απαντώντας σε κάποιου την ερώτηση  έβγαλε ένα μαύρο καρτερικό μειδίαμα .
Τελικά έμεινε εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ εκεί , αναμετρώμενος με τον αέρα , που κάποτε ανέπνεε και μύριζε ελευθερία , τώρα «κίτρινος» και πικρός σαν χολή .
Είναι δύσκολη , η μάχη με τον αόρατο εχθρό , είσαι μόνος σου , δεν έχεις συμμάχους, φίλους , έως κανέναν θα έλεγα.
Μετά από κάποιο καιρό ,  καταλαβαίνεις ,γιατί κοιτούσε μπαρουτιασμένος τον ουρανό , σαν εκείνο το βιβλικό πρόσωπο στον « Τελευταίο  Πειρασμό » , που σηκώνει με απέραντη οργή το τσεκούρι προς τον ουρανό , για τον θεό του , που με τον κεραυνό του στέρησε σκοτώνοντας τα προσφιλή του πρόσωπα!
Νικήθηκε , το υποψιαζόταν κοιτώντας ψηλά και προχωρώντας πάνω κάτω αυτός ο αεικίνητος εργάτης της γης και της ζωής, εκείνο το καλοκαιρινό σούρουπο , που είχε υποψιασθεί τι θα τραβούσε ..
Τον τραβούσαν να τον ρίξουν κάτω από το σκουριασμένο μηχανάκι του ,και έτσι πέτυχε , έπεσε , τα σπασμένα πλευρά άφησαν δίοδο για το τέλος του..
Μήπως και θέλουν  οι υβριστές της ζωής να επαναλάβουν  εξουσία  ‘όπως έχω ανθρώπους για να μεταχειρίζομαι  και όταν  οι κραυγές το ίδιο πείραμα μαζί μας ; Όταν γλυκαίνεσαι με τον χάρο , την μας ακουσθούν κάπου  ,ή ενοχλήσουν λίγο , σου ετοιμάζουν {μια κοινωνική υπηρεσία θανάτου γρήγορη, έ πόσο θα ζούσες καημένη, και καημένοι , ενώ εμείς πρέπει για την εξαφάνιση του καλού και ωραίου να παραμείνουμε άτρωτοι}.
Γράφεις για να ακουσθείς , γράφεις για να λυτρώνεσαι , γράφεις για να μη τους φοβάσαι , γράφεις για να απαλύνεις το Πένθος.
Ελπίζω ……
Πίνακες του Emil Nolde , Edvard Munch



Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2016

Ζούμε μέσα στην μεγαλύτερη παλιανθρωπιά και αθλιότητα , που ένας ελεύθερος άνθρωπος και ακόμη μη " βαλλόμενος " από τις κάμερες και τα σύγχρονα όπλα τους, χημικά και νανοσωματίδια, θα πίστευε ότι είναι θρίλερ μελλοντολογίας.
Οι  διαχειριστές αυτοί - εκτελεστές  των "έξυπνων -σατανικών κατασκευών " , δεν έχουν εν συναίσθηση, ήρεμο συλλογισμό , νηφάλια  ανθρώπινη σκέψη ,που θα απέτρεπε κάποια μοιραία θανατηφόρα χτυπήματα . Το θύμα ,που τους έχουν παραχωρήσει , -οι άλλοι -,που θέλουν να "φαίνονται " κάπως καλύτεροι  απ΄αυτούς και τους προστατεύουν , η εργάζονται  -απεργάζονται θάταν πιο σωστό την εύρυθμη λειτουργία της πολιτείας .

Και με αυτές τις συνθήκες άκρατης σιωπής που έχουν επιβάλλει στους δυστυχείς εμάς και τους περίοικους , κανείς πια δεν μιλάει , μόνο βουβά παρακαλετά βλέμματα , βλέμματα που φωνάζουν "μας βασανίζουν οι μεσσαιωνιστές" , ποιός θα τους διώξει για να ησυχάσουν  όσοι αντιστέκονται και δεν γίνονται άθλια υποχείριά τους.;
Κανείς από την συνενοχή ,που διαφαίνεται , μόνο μια οργή τεράστια , ένα κύμα δημοκρατικής αλληλεγγύης όλων μας και ενημέρωσης όσων δεν έχουν ακόμη πειραχθεί.

Απόγευμα , προσπαθώντας για τα πιο απλά πράγματα , τα οποία εδώ στην γειτονιά του τρόμου γίνονται μόνον όταν δώσουν εντολή οι {εκείνοι },  μας σημάδεψαν με τα κύματά τους , και το κεφάλι έ

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2016


Για να πούμε πια τα πράγματα με όνομά τους, πριν μας αφήσουν ανάπηρους με εγκεφαλική
{ βλάβη}, όπως τόσοι άλλοι χαμένοι της  αδιάφορης καθημερινότητάς μας.
Η ζωή μας έρμαιο στα χέρια των παρανοϊκών  εμπόρων ..
Το κράτος - σύστημα  τα ελέγχει ως ένα βαθμό , αλλά δηλώνει ανίκανο να προστατέψει κανέναν ,που οι ειδικοί τους έχουν μένα τρόπο αντινόμω πιάσει στα δίχτυα τους.
Με την "μασονική τελετουργία " οι ιερείς του θανάτου , χτυπούν το δυστυχισμένο θύμα ,που έχουν πιάσει σε όποιο σημείο και ανθρώπινο κομμάτι ζητήσουν οι σατανικοί έμποροι και δοσάδες.
Τα ανδρείκελά τους δειλά και βίαια μόνο στα θύματά που ελέγχουν με τις κατά χιλιάδες κάμερες που έχουν αποθηκεύσει στον οργανισμό των ανθρώπων "ζόμπι¨ , για να πετύχει κάθε φορά η επιχείρησή τους δέχονται τις διαταγές από την κουφή αυτής της πυραμίδας να χτυπήσουν τα σώματα των θυμάτων τους , ανάλογα την ψυχοπάθεια του παραλήπτη και του αποστολέα.
Ενας εφιαλτικός κόσμος ,που κάνει ότι τα ζει παράλληλα με την καθημερινότητα.
Όλοι μοιραίοι οι έχοντες εξουσία ακολουθούν αυτό το αυτοπαγιδευόμενο μονοπάτι , που τους κάνει δολοφόνους και βασανιστές , που τα χιτλερικά Νταχάου να μοιάζουν τόσο παρωχημένα και  όμως τόσο "σύγχρονα " με τις παρακολουθήσεις των πάντων και δει των βαλλόμενων θυμάτων , τα χτυπήματα με προγράμματα , χωρίς να υποψιάζεσαι από που σε χτυπούν, αλλά και τόσο Μεσσαιωνικά , που είναι να κλαις κόμματα , ηγέτες και λαό και δύσμοιρους ανθρώπους .
Περισσότερο σοκάρει η ευκολία ,με την οποία χτυπούν  τους ελεγχόμενους αυτούς ανθρώπους , που είναι μαριονέτες στα χέρια τους και η ζωή τους στην αμφιθυμία του κατέχοντος τον συνεχή έλεγχο του σώματός σου ( με τσιπς , νανοσωματίδια , μικροκάμερες , κ.α) .
Το να πάθεις εγκεφαλικό είναι το πιο έυκολο με τα χτυπήματα αυτά στο κεφάλι , που έρχονται σαν να σε χτυπάνε οπλές αλόγων , με ηλεκτρομαγνητισμό μάλλον , ενεργοποιούν τις " ίνες ", "σωματίδια στα στοχευμένα σημεία και έτσι χάνεσαι  ή μένεις ανάπηρος , αλλά ούτε γάτα ,ούτε ζημιά για τους θήτες - δολοφόνους.
Είναι και η συνεχής καταπλήγιαση των άλλων ευπαθών οργάνων των θυμάτων , τα οποία αργότερα θα εμφανίσουν τον καρκίνο , από την συνεχή έκθεση σε όλα αυτά τα τελετουργικά της ναζιστικής κρυπτομασσονικής  νεοταξικής  πραγματικότητας , που μαζί με τις κατά περίσταση χημικές ρίψεις καρκινογόνων αόρατων σωματιδίων κλείνουν τον κύκλο τ ου ζοφερού Εφιάλτη , που μας παρέδωσαν για  μέλλον νεκροζώντανων Άλλιεν.
Βοήθεια ζητάμε για να αντιδράσουμε και τελικά σωθούμε όλοι μας από  αυτή την Θανατερή ανατριχιαστική κοινωνία του διαρκούς εφιάλτη , είναι πλείστοι , αλλά συνεχίζουν να ζουν όλοι σαν σε παράλληλο σύμπαν .
Βοήθεια ζητάμε , γιατί χθες ήταν αργά ( σώθηκα από εγκεφαλική βλάβη σαν από θαύμα , με ασκήσεις μεσάνυχτα με νύστα και ταλαιπωρία) , και σήμερα αργά , αλλά ας παλέψουμε όλη για την Αλήθεια και ας μη κρυβόμαστε άλλο .
 Το πιο τρομακτικό είναι ποιο'ι μας βάλανε χρόνια πίσω φαντάζομαι σε αυτή την τροχιά , σε αυτό τον μονόδρομο του "θανάτου " βιολογικού , αλλά και θανάτου των κοινωνικών σχέσεων , με σχέδιο την απομόνωση του καθενός , έτσι ότι συμβεί είσαι μόνος και κανένας δεν θα μιλήσει για σένα και να το αντιληφθεί Φοβάται μήπως τον χτυπήσουν για να σηκώσει τη φωνή του.
Και το πλέον φρικιαστικό είναι ότι συνεχίζεται αυτό , όλοι πείσθηκαν για την αναγκαιότητα του Θανάτου της Ζωής , όπως την ξέραμε και της Ελευθερίας μας , που είναι η ζωτική προϋπόθεση της δημιουργίας και της εξέλιξης;


Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2016








Άνυδρο , αποξηραμένο τοπίο.
Μια βάρκα κάθεται μοναχικά στην ερημιά του τοπίου.
Έτσι και οι ζωές μας ρημαγμένες πια από τον " εφιαλτικό κόσμο της κοινωνίας του Όργουελ" , περιμένουν τους γενναίους σπορείς και καλλιεργητές της ελπίδας της Ζωής , της δημοκρατικής σαρωτικής επανεκκίνησης. 
Υπάρχει πιο απάνθρωπο και σκοταδιστικό , σοκαριστικό συναίσθημα από την αναμονή του τίποτα , δεν " γίνεται τίποτα" ,δεν θα αλλάξει κάτι , μένεις εκτός του κύκλου , παραδομένος στον τυφώνα .
Τι περιμένετε στην καθηλωμένη βάρκα , στο ΄σκασμένο χώμα , μόνο ο θάνατος περνάει από δω με τον αέρα και τα πουλιά που πάνε προς τον νότο.
Και κάποιες πατημασιές παλιών περπατητών δηλώνουν πως κάποτε ήταν παιχνιδίσματα ζωής εδώ , κάποτε που πίστευες ότι ο κόσμος είχε και ανθρώπους παλιάς κοπής, από εκείνους τους τρελούς που δε σηκώναν μύγα στο σπαθί τους.
Αυτούς ,που η ψυχή τους αν και σαρανταπληγιασμένη απροσκύνητη μένει. Αυτούς του ανθρώπους που κάνουν πράξη τη ρήση του μεγάλου μας συγγραφέα Ν. Καζαντζάκη
«"Ν' αγαπάς την ευθύνη
να λες εγώ, εγώ μονάχος μου
θα σώσω τον κόσμο.
Αν χαθεί, εγώ θα φταίω;||
Πού να βρω μια ψυχή σαρανταπληγιασμένη κι απροσκύνητη, σαν την ψυχή μου, να της ξομολογηθώ;



Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2016

Αποχαιρετισμός στον φίλο μας Πάνο

Αν πεθάνω
αφήστε το μπαλκόνι ανοιχτό.
Το παιδί τρώει πορτοκάλια.
(Απ’ το μπαλκόνι μου το βλέπω)
Ο θεριστής θερίζει το σιτάρι.
(Απ’ το μπαλκόνι μου τον ακούω)
Αν πεθάνω
αφήστε το μπαλκόνι ανοιχτό.»-Φ. Γκ. Λόρκα
Αποχαιρετισμός στον φίλο μας Πάνο, τον όμορφο νέο Άνθρωπο , τον Κυρ Πάνο , όπως τον αποκαλούσαμε από εκτίμηση και σεβασμό , που η ζωή δεν του χαρίστηκε
και πολύ . Τον "πλήγωσε η καρδιά" , τον "πρόδωσε " το σώμα , τον απομόνωσε η κραυγαλέα " βαρβαρότητα " του σήμερα -
και μοναχός πια απέδρασε από την ταλαιπωρία των επίγειων για τα μεγάλα μονοπάτια , τα μονοπάτια που δεν έχουν επιστροφή!
/Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει./Κ. Καβάφης