Αν δεν παρέμβει εισαγγελέας να σταματήσει την μεθοδικά σχεδιαζόμενη καταστροφή μου , αν θέλετε πιο βαριά την δολοφονία μου , σε λίγες μέρες , αύριο , σε μήνες θα μου " προσφέρουν το μεγάλο αμετάκλητο ταξίδι".
Σηκώθηκα , αφού από ώρες μου χτυπούσαν την δεξιά κοιλιακή χώρα ( σπασμός στην αρχή και μετά τσούξιμο και πόνος κάνα δίωρο ) και με αγωνία όπως κάθε νύχτα για το πως θα ξημερώσουμε , η αν θα ξημερώσουμε από τους ανθρώπους -εφιάλτες τους ονομάζω , και μόνο μουρμουρίζοντας αγανακτισμένη κάτι για την ανοχή των αρχών απέναντι στα βασανιστήρια αυτά, την στιγμ'η εκείνη αυτόματα ένα δυνατό τσίμπημα με μεταλλικό αντικείμενο στην περιοχή του συκωτιού , με πέταξε επάνω .
Η οργή και ο θυμός και προπάντων ο φόβος με έφερε στον υπολογιστή να γράφω πάλι τα ίδια και να καλώ για βοήθεια , γιατί σε λίγο η φωτιά θα είναι κοντά σε όλα τα "παντζάκια" .
Οι ίδιοι άνθρωποι , οι ίδιες πρακτικές , οι ίδιες ανοχές και " άλλα θέματα να αγαπιόμαστε" , τα ίδια σχέδια ,που εξυπηρετούνται και μέσα από εμάς.
Οι γιατροί , και ο φόβος για τα πάντα να μην τα απαριθμώ , δεν βλέπουν κάτι " εξωσωματικό " , ίσως να μετακινείται πάλι την στιγμή του ελέγχου, μα αφού πεθαίνουμε υποφέροντας , όσοι βαλλόμαστε , γιατί πονηρά πράττοντας , βάλλονται μόνο συγκεκριμένοι , και έτσι ο΄άλλος δεν μπορεί να καταλάβει το μαρτύριο της "κάμερας , του μαγνήτη , ή ότι είναι αυτό μέσα μας".
Που αποσκοπούν όλα αυτά , ο θάνατός μου ,μας , ποιόν βοηθά;
Δηλαδή , πρεπει να χτυπήσουμε το κεφάλι μας στον τοίχο;
Όσο χρόνο γράφω το κείμενο S O S , παράξενο πράγμα νοιώθω πόνο στο εσωτερικό του χεριού ,σαν να βάλλεται η φλέβα εσωτερικά;
Το Κτήνος βλέπει , είναι εδώ μέσα , παντού και αιμοβώρικα άρρωστο " χτυπάει " , θα με σκοτώσουνε όπως τον , τον , το ....την ...τον .