Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2017





Απώλειες !!Ήταν μια Καλοκαιρινή προβολή στην Ριβιέρα θυμάμαι ,όπου περιμένοντας απέξω καθισμένοι στις ζαρντινιέρες στο πλακόστρωτο της Βαλτετσίου , εμφανίστηκε και ο Νίκος Κούνδουρος .
Το βλέμμα ευχάριστα απορημένο ήταν σαν να χαιρέτησε τον τελευταίο μεγάλο σκηνοθέτη.
Το πρόσωπό του με τα καθαρά ακόμη γαλάζια μάτια, παρά το μπαστούνι που στηριζόταν , κοίταζε γύρω και σε μας, σαν και να μας άφησε το παράπονό του " και σε μας παιδί μου τα ίδια κάνουν , ή διαφορετικά , και εμείς τα ίδια τραβάμε, όπως εσείς; Προβληματίστηκα πολλές φορές και τότε και αργότερα , τι να συνέβαινε στον μεγάλο σκηνοθέτη;Στο τέλος της ταινίας , ο νους πήγε στον--( " Δράκος» του Νίκου Κούνδουρου, που είναι μια από τις ελάχιστες ταινίες που επηρέασαν τον ελληνικό κινηματογράφο σε τέτοιο βαθμό, ώστε να θεωρείται από τις σπουδαιότερες δημιουργίες του. Γυρισμένη στα μέσα του 20ου αιώνα, το τετρ άπτυχο –Κούνδουρος, Καμπανέλλης, Χατζιδάκις, Ηλιόπουλος- μετατρέπει την φαντασίωση της μικροαστικής τάξης της χώρας σε ένα αξεπέραστο αριστούργημα.
Η ταινία είναι αρκετά ξεκάθαρη στο κύριο θέμα που πραγματεύεται, την ασφυξία που είχε πνίξει την χώρα στην δεκαετία του ’60.
Μια χώρα που προσπαθούσε να βρει την ταυτότητά της και μια κοινωνία να δοκιμάζει τις αντοχές της.
Η φτώχεια ήταν ο κανόνας και το έγκλημα άνθιζε. Όνειρο όλων ήταν να βρουν ένα διέξοδο από την ψυχοφθόρα καθημερινότητα, όπως και να έμοιαζε αυτή η διέξοδος.
Ο Θωμάς την βρήκε στο πρόσωπο ενός εγκληματία της Αθήνας.
Ο φόβος και η φιλοδοξία κοντράρονται μόνο για να βρεθεί στο τέλος χαμένος ένας άτυχος υπαλληλάκος.
Από τα καταγώγια στις φτωχογειτονιές και από τα σκοτεινά γραφεία κάποιας τράπεζας στο άβατο του αστυνομικού τμήματος, είναι ένας αγώνας μέχρι τέλους..: (Γιώργος Στογιαννίδης (Μέλος Κ.Ο.Π.Ι.))
Και πριν κοπάσει η θλίψη για τον χαμό του μεγάλου σκηνοθέτη Ν. Κούνδουρου, έφυγε ξαφνικά και ο καλύτερος λούμπεν βαρύμαγκας του ελληνικού σινεμά ο Θέμις Μάνεσης . Τον θυμάσαι μ΄ ένα στραβό - πικρό χαμόγελο, να παίζει τον αρραβωνιαστικό ( Μένιος) της υπέροχης Φλώρας (Χρυσούλας Διαβάτη) και την ατάκα της κάθε φορά που ο μουστακαλής αθώος –πονηρός, λούμπεν -λωποδυτάκος, την ακουμπούσε « μην το κάνεις αυτό Μένιο μου, με ενοχλεί» .
Απώλειες ""Ζαργάνα μου"" , που φτωχαίνουν τόσο τον κόσμο μας σήμερα , τον κόσμο αυτόν της μετριότητας και της συμβατικότητας.

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2017


<< Γιατί το μόνο ιερό πράγμα είναι ο ελεύθερος άνθρωπος και δεν υπάρχει τίποτα άλλο πάνω απ' αυτόν>>



↬νύχτες πολέμου χωρίς να ξέρεις , χωρίς να το ανέχεσαι , χωρίς να το ζητάς , ξανά το ίδιο γαιτανάκι βασανισμού( προσ'εξτε ένα σύνθημα στους τοίχους της πόλης , γράφει ? βασανίζομαιιιι? ,- μ'η και δηλώνει κ'ατι πολύ σοβαρό ; ) σαν δώρο ο πόνος μας στην εξιλέωση των< ανθρωποειδών > την μια μέρα θα σε σκοτ'ωσουν οι φαρισαίοι για την "επερχόμενη πιο ακρο νεοφιλελεύθερη πολιτική " και την άλλη" για την κάπως ( μη στάξει η ουρά του γαιδάρου ) αποτροπή της προοπτικής αυτής" , και η νύχτα που βγαίνουν οι νυχτερίδες γίνεται σούρτα φέρτα της συρροής δύναμης και " βγάζω το άχτι μου τώρα σε σας , τα θύματα της επικράτησής μας( πριν λίγο καιρό που ήταν πάλι στα πράγματα ΄΄εκλειναν τα μάτια μπροστά στην εγκληματική κατάφορη παρανομία της παραβίασης των νόμων και των δικαιωμάτων μας -, κάτω όλοι τα χέρια σας από την υγεία μας-).

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

Όλα δείχνουν ότι ο καιρός ζεσταίνει αργά αργά .
Θα χαιρόσουν σε άλλες εποχές ,που θα περπατούσες περισσότερο στον ήλιο , θα αναζητούσες ευκολότερα τις εξόδους για σινεμαδάκι , παρεούλα στο μεζεδοπωλείο , στο θέατρο , στην φιλική σου συντροφιά με τις επισκέψεις κατ΄΄ οίκον,κ.α.
Αυτά τον καιρό της αθωότητας , της συνοχής , της παρέας , όταν νόμιζες; ή έστω σε αφήνανε στην αυταπάτη ότι έχεις την ελευθερία της επιλογής , την ιδιωτικότητά σου , τις φιλίες σου , τις κουβέντες σου με τις διαφωνίες και τις συμφωνίες σου . Το τώρα είναι σκοτεινό , άφιλο , χωρίς παρέες που γράφουν ιστορίες , ανελεύθερο ίσως , και μοναχικό περισσότερο από κάθε άλλη εποχή ,με την μαύρη μελαγχολία για την επικράτηση( μακάρι να αποτραπεί ) ενός μαύρου νεοσκοταδισμού.
Αλλά παρόλα αυτά -
μας πήγε πίσω στον χρόνο και στην ιδιαίτερη δεκαετία του μεταίχμιου , το΄ 80( ογδόντα) - πιο παραστατικά και με ένα τρυφερό μούδιασμα στην ψυχή η επίσκεψη στην τεχνόπολη , ,όπου λειτουργεί έκθεση για την Ελλάδα του ογδόντα.
Από την μνήμη ξεπήδαγαν οι άλλες ανθρωπινότερες πόλεις , οι άλλοι πιο κοινωνικά συμμετέχοντες άνθρωποι , οι άλλες ποπ-ροκ κουλτούρες , οι μουσικές της ροκ , της λαικής ρεμπέτικης κομπανίας , το αντεργκράουντ, οι τέχνες και η λογοτεχνία και ύστερώτερα η εξέλιξή όλων αυτών.
Παλαιοί κομπιούτερ , αρχές πληροφορικής και μικροτεχνολογιών ( μέχρι που φθάσανε να μας προκαλούν καρκίνους μέσα από προγράμματα ,κατευθυνόμενα από οθόνες μικρές και μεγάλες) , ραδιοπειρατές και μαυρόασπρες τηλεοράσεις , μικροαστικά έπιπλα με μωσαϊκά δάπεδα λαδί με κομματάκια πράσινου και μπορντό .
Παρέλαση και στην κόμμωση "αφ'ανα " ανδρών και γυναικών,στην "βάτα" με φαρδιά μανίκια , σακάκια , φούστες , στα λαμπυρίζοντα και ιριδίζοντα ρούχα , στους παλιούς δίσκους και πικάπ ,στις ντισκο (τσουτσούνι) , στις λαικές πίστες , στην άνοδο των μουσικών σχημάτων ( Παύλος Σιδηρόπουλος , Ασιμος, Μουσικές ταξιαρχίες , Φατμέ , Πάνος και Χάρης Κατσιμίχας , ο πολυαγαπημένος Ν. Παπάζογλου με τις αξέχαστες συναυλίες του στον Λυκαβηττό και τις μπουάτ της Πλάκας κ.α ).
Εκεί και οι μορφές της λογοτεχνίας από 78 , 80 . 89, 91, 96 , ,Κέρουακ( στον δρόμο ), Μάρκες ( εκατό χρόνια μοναξιάς ), Ταχτσής ( το τρίτο στεφάνι ) , Φουκώ και αμέτρητα ράφια της λογοτεχνικής παρέας κατά έτος της δεκαετίας του ογδόντα.
Οι αγαπημένες συναυλίες των μεγάλων ρόκερς στα γήπεδα (Απόλλωνα- Ριζούπολη , Αεκ (Φιλαδέλφεια) , Καλλιμάρμαρο, ΟΑΚΚΑ, Πανιώνιο(Ν. Σμύρνη ) , τα φεστιβάλ της νεολαίας , τα περιοδικά κουλτούρας , σκέψης , μουσικής , κινηματογράφου, της πολιτικής σκέψης όπως ( Αντί , Πολίτης , Διαβάζω, Στοχαστής , Σκούπα , Σινεμά, Κομπιούτερ , Τζάζ και Ροκ .....
Το Γιουρομπάσκετ , οι νίκες και η μορφή του Ν.Γκάλη να καρφώνει τα καλάθια πατώντας και πετώντας για την Εθνική Ελλάδας και την δική μας πανελλήνια ευφορία και κατάκτηση των ωραίων αγώνων
.
Και οι μεγάλες πολιτικές αλλαγές στο κτίριο 2 , ο Ανδρέας με απλωμένα τα χέρια στο παλλόμενο πλήθος της αλλαγής να υπόσχεται μια άλλη Ελλάδα και να ευχαριστεί τον λαό των Αθηνών κ΄της Ελλάδας από τα βάθη της καρδιάς του .
Προχωρώντας τα έτη της δεκαετίας έβλεπες και θυμόσουν τους πολιτικούς που συνέβαλαν στην δημιουργία των αλλαγών μετά την μεταπολίτευση , όπου άλλοι έχουν χαθεί , άλλοι γεράσει και αποσυρθεί , άλλοι πληρώνουν για όλα τα αμαρτήματα της νεοελληνικής διαφθοράς και κλεπτομανίας ( όλοι άγιοι οι ίδιοι νίπτοντας τας χείρας τους σωζόμενοι και ξεπλυνόμενοι από την καταδίκη και το σάπισμα στην φυλακή του εξής ενός του Άκη Τζοχατζόπουλου- γέρου πλέον και βαριά νοσούντος , όπως ακούγεται στα πολύπαθα ΜΜΕ) ,
Όλοι οι πολιτικά σωστοί , τουλάχιστον στο φαίνεσθαι ΄έστω και αν από πίσω σε σκοτώνουν με όπλα που η τεχνολογία τους επέτρεψε να μην φαίνονται για να συλληφθούν και περάσουν το κατώφλι της φυλακής , αλλά που οι ίδιοι αυτοί δεν φαίνονται ότι βλάπτουν με βάρβαρο τρόπο τον διπλαν'ο , που δεν έιναι εθισμένος στην ανθρωποφαγία τους , φαίνονται ότι δεν έχουν κλέψει σαν τον άσθενή " Τζοχατζόπουλο "; και όλα μετά τα ελέγχουν και τα κατευθύνουν όπου θέλουν και όπως θέλουν με τους ιδίους ανέπαφους και καρπούμενους "τα πάντα " από τον καταληστευόμενο τόπο.
Αλλά κοιμηθείτε ήσυχοι , ο "κλέφτης" είναι φυλακή και άρρωστος με π'υον να τρέχει από τα πόδια του, κάναμε κάθαρση μετά το ενενήντα (΄90 ) πήγαμε τον Αντρέα ειδικό δικαστήριο , τον Δ. Τζοβόλα επίσης , τον Μ.Κουτσόγιωργα επίσης ( έπεσε νεκρός μέσα στο δικαστήριο την ώρα που απολογούνταν ) και μετά όλοι οι καλοί νοικοκυραίοι με τα σπιτάκια τους , τα αμαξάκια τους και σαν όπλο ,που σε απειλεί μονίμως ένα κινητό στο χέρι ( παντόφλα) και τα ακουστικά λευκού και άλλων ιριδιζόντων χρωμάτων στα αυτιά τους παντού στην κίνηση , στο τραμ ,στο μετρό , στο ασανσέρ ----.
Αλλιώς είχα ξεκινήσει να γράψω και στην πορεία άλλαξαν όλα από τις μνήμες , τον πόνο των ανθρώπων και των πραγμάτων , που έγραφε ο ποιητής μας Κ.Καρυωτάκης . την Κυριακή που γιόρταζε;; ΄η πονούσε στην Τεχνόπολη; στο ραντεβού με την ιστορία στην Ελλάδα του ογδόντα ,