" Νοιώθω να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα , πολλά κεφάλια θα σπάσουν , μα κάποια στιγμή θα σπάσουν και τα κάγκελα "
 Ν. Καζαντάκης.

Και έτσι μετά από τόσες "χαμένες φωνές" , " λέξεις με ένταση και οργή " , , τόσα " πήγαινε έλα " στους ανώτερους θεσμούς , έμεινε με το Κεφαλάκι του  στον πάγκο του Χασάπη.
Οι λέξεις μου φαίνεται στερεύουν σιγά σιγά , ή τις βρίσκει χωρίς ένταση  ότι  μπορούν να αφυπνίσουν κάποιον .Μα τ'οσα κλειστά αυτιά, τόση αλλοτρίωση, ή εξοικείωση στον  προ γραμμένο θάνατο ή τον θάνατο  ;
 Μάταιο να παλεύεις τα διεφθαρμένα , διεστραμμένα κατεστημένα ;
Μάταιο να παλεύεις το μακρύ σκοτεινό τρομακτικό χέρι , που απλώνεται σαν πανούκλα από πάνω μας;
Μάταιο η αγωνία για το δίκιο του "αγαθού", εσύ να παλεύεις την   ζωή και την αλήθεια, της με μόνη ασπίδα τον λόγο και τον ανθρωπισμό και να σε  περικυκλώνουν με τις προωθημένες θέσεις της υψηλής τεχνολογίας και συνομωσιολογίας , που κατέχουν ?
Λόγια ,λέξεις, κείμενα , σημεία , όλα αργούν να πάρουν το δρόμο τους , η κάθαρση και η εξυγίανση  θε νάρθουνε κάποτε , ποτέ;
Για παρηγοριά και ακόμη παλεύω , έχω στο "θηκάρι" μου κάποιες σοφές κουβέντες του μεγάλου Έλληνα Ν.Καζαντάκη .

[[ Υπάρχει στον κόσμο τούτον ένας μυστικός νόμος - αν δεν υπήρχε ο κόσμος θα ΄ταν από χιλιάδες χρόνια χαμένος  - σκληρός και απαραβίαστος : το κακό πάντα στην αρχή θριαμβεύει και πάντα στο τέλος νικάται ]].

Φωτογραφία 1, Τάκης Τλούπας
Φωτογραφία 2. Κώστας Μπαλάφας