Άννα είναι ο τίτλος του πίνακα (1927 ) 

Απορημένο βλέμμα και μελαγχολία .
Πίστεψες κάποτε ότι τα πράγματα θα φτειάχνανε μετά από τόσα χρόνια πολέμων , φασιστικών δικτατοριών , ανελευθερίας , σφαγιασμών , φίμωσης ιδεών , αναστολής πρακτικών και μυρίων άλλων δυστυχιών.
Ότι η εξέλιξη του πολιτισμού και των υψηλών ασύλληπτων τεχνολογιών θα λειτουργούσε υπέρ του ανθρώπου και του μέλλοντός του .
Διαψεύσεις τρομακτικές , με το βλέμμα άδειο , χωρίς ελπίδες ; ( ζητείται ) , να ακούς τους διανοούμενους ( πάντα θα βρίσκονται έντιμες φωνές αφύπνισης ) να φοβούντα ότι,
", όπως πάνε τα πράγματα, δεν θα αργούσε η στιγμή πως δεν θα επιτρεπόταν να μιλάς ούτε με τους φίλους σου."
Ξαναδιαβάζεις τα γραπτά του προικισμένου φωστεινού διανοητή της αριστεράς Βασίλη Ραφαηλίδη για τον φασισμό: ,
- και εκεί που ήθελες να γράψεις για τα "δικά σου βάσανα , τρομερά για εσένα τον ευαίσθητο πολίτη " , αλλάζεις ρότα 9τι να λες πάλι για τα "σκατά" με τα χημικά,τους προκαλούμενους (εξωγενώς) πονοκεφάλους στην περιοχή που είσαι πάλι υπό ατμόν για φευγιό ΄και έχει ο <θεός> , τις μη πραγματοποιούμενες< μαγνητικές>,αποφασίζεις να γράψεις κάποια κομμάτια από τα γραπτά τα Β.Ραφαηλίδη , που στην ουσία μας προετοίμαζε για τα μελλούμενα , που ήρθαν σαν μενίρ στο κεφάλι μας και εμείς απροετοίμαστοι προσφέυγουμε πίσω στους μεγάλους γραφιάδες μας , που τα οσμιστήκανε από το ΄90 και μετά.***

*****Β. Ραφαηλίδης από Τvxs.gr
-- Ας μάθουμε επιτέλους να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους και να μην παραποιούμε την ιστορία μας. Ο ελληνικός λαός, στην πλειοψηφία του, αγάπησε το Μεταξά. Όπως και οι Ιταλοί που αγάπησαν το Μουσολίνι, όπως και ο Γερμανοί που αγάπησαν το Χίτλερ, όπως και οι Ισπανοί που αγάπησαν το Φράνκο. Ο φασισμός είναι λαϊκισμός- και κάθε λαϊκισμός είναι φασισμός κατά βάσιν και κατ' ουσίαν.

----Ο φασισμός δεν αγαπά το μεγάλο κεφάλαιο (εκτός από το πάρα πολύ μεγάλο που τον γεννάει) και λατρεύει το μικρομεσαίο.
Ο φασισμός είναι κοινωνικό καθεστώς σπέσιαλ για μικροαστούς.
Όχι για αστούς, ούτε για προλετάριους.
Οι αστοί και οι προλετάριοι βρέθηκαν αντίπαλοί του εξ αρχής. Και δεδομένου ότι στη λεγόμενη αστική κοινωνία δεν κυριαρχούν οι αστοί αλλά οι μικροαστοί, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς την απήχηση που είχαν στο λαό τα φασιστικά καθεστώτα.
Κάθε μικροαστός ονειρεύεται τον αστό που ζεσταίνει μέσα του, που τον μεγαλώνει στο θερμοκήπιο της μεγάλης ελπίδας για ένα πέρασμα στην "ανώτερη τάξη". Κάθε ψιλικατζής ονειρεύεται ένα σούπερ μάρκετ. Και επειδή το όνειρο για μερικούς πραγματοποιείται, όλοι οι χάχες πιστεύουν πως θα βγει αληθινό και γι αυτούς.
Δεν έχει σημασία που οι περισσότεροι πεθαίνουν φτωχοί. Σημασία έχει που ο καπιταλισμός τους επιτρέπει να ονειρεύονται το δικό τους πλούτο. Και ο φασισμός, που είναι η ακραία μορφή καπιταλισμού, είναι μια εγγύηση για τη διατήρηση του ονείρου για ένα πέρασμα στην "ανώτερη τάξη".Και ο αγκυλωτός σταυρός (η σβάστικα), αυτό το εκπληχτικής ψυχολογικής αποτελεσματικότητας λαϊκό σύμβολο, που δίνει φτερά στο σταυρό και τον κάνει να γυρίζει και να αλέθει, θα δώσει και στο χριστιανισμό τη δυναμική που του λείπει. Τώρα πια δεν είναι αμαρτία να σκοτώνει ο καλός χριστιανός. Και ο Μεταξάς, όπως και ο Μουσολίνι άλλωστε, ξέρουν καλά τι κάνουν όταν υιοθετούν σα σύμβολο το διπλό πέλεκυ. Που κόβει κεφάλια και από τα δεξιά και από τ' αριστερά.****