Κυριακή 12 Μαρτίου 2017



Έχει νυχτώσει και το καράβι πουθενά στον ορίζοντα.
 Κάθε που ο ήλιος χανόταν στην γραμμή της θάλασσας εμφανιζόταν η πρώρα  του.
Φοβάσαι;/ 
/ προοικονομήσανε το ρήγμα στην φλεβίτσα εκείνη που θα ραγίσει στο κεφάλι;
γιαυτό ας χτυπάνε πάλι και ξανά ( ) ,έχει αντοχές ο άνθρωπος όταν παλεύει /
/ αλλά πάλι πόσοι αντέξανε , θυμάσαι πόσοι σιγήσανε 
νικημένοι από την μάχη με τα εγκεφαλικά και την καρδιά τα τελευταία χρόνια , τις τελευταίες μέρες !
Οι θαλασσινοί ΄στην τρικυμία μεσοπέλαγα και στην ερημία τους θα κατεύφευγαν στον Αη Νικόλα , να βάλει το χέρι του ?

 Εμείς , θα τα καταφέρουμε μόνοι μας στον πόλεμο , που μας έχουν κηρύξει , με την ερημία του ο καθένας και τα πιστεύω του ευαγγέλιο και άγι'ο του; 
/ Μα αφού ακούσθηκε - προετομασία για εγκεφαλικό , (στο κεφάλι όλη η συμμορία κάνει πάρτι ανθρωποφαγίας-) ,  θα στηλώσεις τα πόδια σου στο έδαφος για να πείσεις τους μετρημένους στα δάκτυλα του ενός χεριού πια συνομιλητές . 
 Φοβούνται όλα αυτά , μα καλά δεν τα κρύβουμε μαζί με την απλωμένη παντού διαφθορά , κάτω από το χαλάκι του καθενός μας; 
Τι μας ανατριχιάζεις ; αποδεικνύονται όλα αυτά ; 
Το άπαν εξηγείται και μπορεί να αποδειχτεί , η επιστήμη που λέγαμε ??
- Φοβάσαι;
 Γιατί το πρωινό , το βροχερό και μουντό σε βρίσκει πάλι να τριγυρνάς στους χώρους , σαν τον τερματοφύλακα που ματώνει πέφτοντας στο έδαφος για να αποκρούσει την <μπάλα> ( εδώ κάτι άλλο που θα νοιώσεις σαν σύγκρουση μετωπική στο κεφ'αλι , στο αριστερό ( ή ) δεξιό ημισφαίριο .
Πόσο  μεγαλόπρεπο ακούγεται σε παραπέμπει στα ημισφαίρια της  γης ,  της γης που δεν μας αφήνουν να ζήσουμε και εμείς σε μια  μικρή γωνιά  της.

Δεν υπάρχουν σχόλια: