Θυμάσαι τα λόγια ,που ειπώθηκαν εκείνο το απόγεμα " θα πρέπει να προσέχεις , έχουμε γεμίσει εχθρούς " .

- Η αυτοπεποίθηση της άγνοιας σε έκανε άτρωτο τότε και πεπεισμένο ότι όλα όσα θα άκουγες δεν θα μπορούσαν να συμβούν σε σένα

" ....... βασανιστήκαμε και μας βασάνιζαν με πράγματα που δεν έκαναν ούτε οι ναζί !

Γιατί , ποιοι είναι αυτοί οι απάνθρωποι βασανιστές , εγκληματίες , πρέπει να τους αναγνωρίσουμε και να τους πάμε σε δίκη .

-<< Όχι δεν θα κάνεις κάτι , κινδυνεύεις , άσε με εμένα πέρασα πολλά , εσύ να προστατευθείς .

Γιατί εσύ δεν έβλαψες κανένα , ήσουν γενναιόδωρος με τους ανθρώπους , θα απευθυνθώ στο … κόμμα ( πίστευες ότι αυτοί και οι δικαστές ως δια μαγείας στην δημοκρατία μας θα έλυναν παραδειγματικά το θέμα).

Η κουβέντα εκείνη απάλυνε αργότερα ,καθώς έμπαινε η νύχτα και η ανησυχία έφερνε μεγάλες σιωπές και εσωτερικές σκέψεις.

Τις σιωπές της αγωνίας περισσότερο και λιγότερο του φόβου τότε , κάλυπταν οι  ήχοι των γρύλων και  ο τρίξιμο  των κλαδιών  .

Η κουβέντα συνεχίστηκε με το τι πρέπει να κάνω για να βρω αν δεν με έχουν πειράξει  και βλάψει  .

 Τον καθησύχασες τότε , γιατί δεν γνώριζες τα μελλούμενα , που είχαν δόσεις από την φρίκη των μεθόδων των ες –ες και των «Μέγγελε».

Μετά κατά την προσφιλή του τακτική πέρασε στις μνήμες  από τον πατέρα του ( χάθηκε πολύ νωρίς στις ταραγμένες εποχές του εμφυλίου μένοντας παντάξενος  χωρίς « μνημούρι» για να τον θυμούνται

Σηκώθηκες , αφού τον είδες ξαλαφρωμένο και αφού κορόιδεψες τα περί « συμβολαίων θανάτου » και κατηφόρισες για την βραδινή σύναξη στην πλατεία . Εκείνος θα έπαιρνε το δρόμο για το καφενείο και την δική τους σύναξη της πρέφας , του ούζου και της κουβέντας.

Κύλησε ο χρόνος  , το σκέφτηκες κάπως , χωρίς να έχεις την εμπειρία και τα δεδομένα , ίσως και την  ανάλογη προσοχή , για να περπατήσεις όλα αυτά που άκουσες παραπέρα.

Κάποια μέρα οργισμένη , γεμάτη κόκκινη σκόνη έφυγε και η κουβέντα συνεχίζεται τώρα πια μονομερώς .

Ρωτάς γιατί  σε σπρώξανε στον πόνο και στο τέλος μέσα από αυτόν;

Γιατί  κανείς δεν έχει μιλιά , γιατί όλα συνεχίζονται στον επόμενο , γιατί δεν υπάρχει δικαιοσύνη της ανθρωπιάς ;

Και το ρωτάς  απόψε , που ξαφνικά εκ νέου επιτίθενται τα ίδια ταραγμένα ( παράσιτα) , με μεθόδους ιδανικά υπερσύγχρονους για βασανιστήρια και  μαύρο κατευόδιο!

 Με τον φόβο να έχει κουρνιάσει  ολόγυρα   και χωρίς βοήθεια  από πουθενά  ακούς τη φωνή του ξανά πιο κουρασμένη « να προσέχεις , αυτοί θα έρθουν να σε βρούν » !!!