Μάταια επιμένεις να διαμορφώνεις συνθήκες ,που να μπορείς να ανασάνεις λίγο την ημέρα , φεύγοντας έξω , πάντα σε κίνηση .
Και εκεί που νόμισες ότι κάπως κόπασε η καταιγίδα ,που μύριζε θάνατο , να σου το βράδυ ( αλλά τα βράδια τι όμορφα που ..... κατά τον ποιητή μας Λεβαδίτη , η φύση δεν μυρίζει όμορφα) , για μας πάλι μυρίζει θάνατο, στην καρδιά σε σημάδεψαν οι υψηλά ιστάμενοι και οι εκτελούντες στο άψε σβήσε τις εντολές τους.
Βρίσκεσαι μετά τα μεσάνυχτα να καταδεικνύεις τι ; τα χιλιοειπωμένα ότι σε αυτή την κατά τ άλλα όμορφη γη , χώρα, δεν σου επιτρέπουν να αναπνέεις και να ζεις σαν ελεύθερος άνθρωπος , παρά σε έχουν πουλήσει σαν ζώο ( όπως το γαϊδούρι , που το χτυπάνε για να τρέξει βαρυφορτωμένο , με τα σακιά να χορεύουν στα πλευρά του ) , για να χτυπάνε και σένα πειραματιζόμενοι με τον θάνατο και χλευάζοντάσέ.
Γιατί θύμωσες , που ξανά στο σπίτι σου , ανασαίνεις χημικά , που εντοπίζουν και ανακατεύουν το κεφάλι σου , τα χτυπημένα πλευρά σου , την λαχταρισμένη καρδιά σου και το ταλαίπωρο συκώτι - έντερο .
Χθες ο γιατρός ( ποιός από όλους θα μου πεις ; όλοι ,ότι προλάβω να σώσω ) σε ξαναβοήθησε , την άλλη μέρα όμως τελειώνει και αρχίζει πάλι η βάσανος του Ιησού ( Πάσχα που είναι οι " αντίχριστοι").
Σκέφτεσαι με λύπη απέραντη , δεν μπορεί το σύστημα έχει συνωμοτήσει εναντίον μου , εναντίον και άλλων , λίγων , πολλών;
Τι τους κοστίζει να μας αφήσουν να ηρεμήσουμε και να ζήσουμε εν ειρήνη ,όποιος γλυτώσει από όλες αυτές τις βάρβαρες "καινοτομίες " της επιστήμης ,που τελικά στρέφεται κατά του ανθρώπου , αντί να τον βοηθήσει.
Υποψιάζομαι ότι ,όσο το κράτος , με τους δύσμοιρους πολίτες , που άλλοτε εκβιαζόμενοι ,άλλοτε με την μανία της διατήρησης των υπαρχόντων αγαθών του , χωρίς την κατάλληλη παιδεία, που εδώ και χρόνια λείπει από τον νεοέλληνα και είναι το ζητούμενο , μας διαχειρίζεται σαν δούλους - υπηκόους , και όχι σαν πολίτες σε ευνομούμενη πολιτεία , τόσο θα πεθαίνουμε ,πριν προλάβουμε να ξεκουραστούμε αποχωρούντες από τις δυσεύρετες πια εργασίες.
Σε λίγο θα ξημερώσει και εγώ κάθομαι και σας εξιστορώ , είχα αποφασίσει να περπατήσω έως ότου βρω κάποιο πάλι και πάλι εφημερεύον καρδιολογικό, αλλά με παρασύρει το γράψιμο , η επικοινωνία με όσους δουν το κείμενο αυτό να τρέχει στην οθόνη τους . Τα ξαναλέμε.....