Πρέπει να έχουν παραφρονήσει ομαδικά.!!!!!!
Αλλιώς πως να εξηγήσεις ότι μας δίνουν σαν σκλάβους ή πειραματόζωα για να μας σημαδεύουν με τα αόρατα /(ορατά ) ΄όπλα τους σε όποιο σημείο του σώματος έχει σειρά ή έχει κάποιο μικροπρόβλημα.
Αδίστακτοι εγκληματίες , και αυτοί που είχαν τις τύχες του λαού και της χώρας μέχρι σήμερα στα χέρια τους, αλυσοδέσανε σιγά σιγά τον λαό και μάλιστα τους πιο φτωχούς χωρίς να τους ρωτήσουν καν τι επιθυμούν και τι πιστεύουν.
Κάποτε δεν πρέπει να αποδοθούν ευθύνες για την εξόντωση .την απομόνωση , την καταδίκη στο "μη όνειρο" πια των ανθρώπων δούλων - πειραματόζωων;.
Για να παραμένουν οι ίδιοι στην εξουσία ημέρες και μήνες παραπάνω σκότωναν κάθε υγιή και όμορφο, πειραματιζόμενοι με τα " βασανιστήρια ¨" , τα οποία προς τα έξω "βεβαίως - βεβαίως" καταδικάζουν μετά βδελυγμίας.
Υποκριτές αιμοδιψείς ,παρανοϊκοί "ηγέτες" ποια Οργουελική κοινωνία κτίσανε;
Εδώ θα ταίριαζε το ποίημα του Κ.Καρυωτάκη , μάλιστα οι τελευταίοι στίχοι.
Ο ΜΙΧΑΛΙΟΣ (Κ.ΚΑΡΥΩΤΆΚΗς)

Το Μιχαλιό τον πήρανε στρατιώτη

Καμαρωτά ξεκίνησε κι ωραία

με το Μαρή και με τον Παναγιώτη.

Δε μπόρεσε να μάθει καν το «επ’ ώμου»

‘Ολο εμουρμούριζε : «Κυρ Δεκανέα,

άσε με να γυρίσω στο χωριό μου»

Τον άλλο χρόνο, στο νοσοκομείο,

αμίλητος τον ουρανό κοιτούσε.

Εκάρφωνε πέρα, σ’ ένα σημείο,

το βλέμμα του νοσταλγικό και πράο,

σα να’ λεγε, σα να παρακαλούσε :

«Αφήστε με στο σπίτι μου να πάω».

Κι ο Μιχαλιός επέθανε στρατιώτης.

Τον ξεπροβόδισαν κάτι φαντάροι,

μαζί τους ο Μαρής κι ο Παναγιώτης.

Απάνω του σκεπάστηκεν ο λάκκος,

μα του άφησαν απέξω το ποδάρι :

‘Ηταν λίγο μακρύς ο φουκαράκος.-