Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009


Μια Κυριακή πριν τις Εκλογές περιδιαβαίνοντας στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.




Ένας καλλιτέχνης " street artist" από την Κοπεγχάγη, ο Armsrock , δημιουργεί στο μουσείο και κάνει σύζευξη της κλασσικής Ελληνικής τέχνης από τη ζωοφόρο του Παρθενώνα με την σύγχρονη κατάσταση στην Αθήνα και την Ελλάδα , δουλεύοντας την ιδέα του ,
που προήλθε από τις εξεγέρσεις στους δρόμους στα τέλη του 2008.



Ένα σχόλιο ,αναφέρει ο Armsrok , ότι καλλιτέχνησε . για την πολιτική και εικαστική κληρονομιά της Ελλάδας από την αποσπασματική και ρομαντική ματιά του " ξένου ".
Street art από τον Armsrok( γεννηθείς το 1984) στον διάδρομο ,
που ενώνει τις δύο πτέρυγες του Μουσείου, με έμπνευση τα γεγονότα του Δεκέμβρη.



Η τέχνη που δημιούργησε έγινε επί τόπου και όταν τελειώσει η έκθεση το έργο του θα καλυφθεί με μπογιά και θα εξαφανιστεί.
Η απάντησή του για τα εφήμερα έργα του είναι ότι αυτό είναι περισσότερο πάθος , παρά δόγμα.



Και ότι όταν κάνω κάτι για ένα χώρο μη μεταβαλλόμενο, όπως ίσως ένα μουσείο , τότε η προσέγγισή μου να δημιουργώ εφήμερα πράγματα αποκτά καινούργιο νόημα , τα έργα γίνονται περισσότερο ένα σχόλιο για τον χώρο, παρά η αντανάκλασή του.
#####





Η δουλειά του παρουσιάζεται και συσχετίζεται με τα έργα του καλλιτέχνη γραφικών τεχνών Palle Nielsen( 1920-2000)


συγκεκριμένα με τη σειρά λινοτυπιών " Ορφέας και Ευριδίκη" . Ο Nielsen χρησιμοποιεί το πλαίσιο του κλασσικού μύθου για να ερμηνεύσει το παρόν. Μεγαλώνοντας ο Palle Nielsen στα δύσκολα χρόνια του μεσοπολέμου , έφτασε στην καλλιτεχνική του ωριμότητα στα χρόνια του ψυχρού πολέμου.
Mε την σειρά των λινοτυπιών "Ορφέας και Ευριδίκη " ο Nielsen έθεσε τον μύθο σ΄ένα νέο πλαίσιο.




Εδώ δεν τίθεται μόνο το θέμα του θρήνου ενός αγαπημένου προσώπου και η απόπειρα επιστροφής του από τον κόσμο των νεκρών. Τίθεται πλέον το θέμα του θρήνου για την απώλεια του ανθρωπισμού και της αξιοπρέπειας του δυτικού πολιτισμού ως συνέπειας του Β΄παγκοσμίου πολέμου.
Πρόκειται για μια συνολική εμπειρία απελπισίας και αγανάκτησης που εναλλάσσεται με θυμό και αποφασιστικότητα.
Εδώ ο Nielsen οπτικοποιεί τους φόβους του σύγχρονου ανθρώπου χρησιμοποιώντας τον αρχαίο μύθο.




Η σειρά έχει εκτελεστεί με εικαστική τεχνική ακρίβειας, κάνοντας το όραμα του καλλιτέχνη διαχρονικό.

Η ιστορία του Ορφέα και της Ευριδίκης είναι μια αντίδραση ενάντια σε ότι μοιάζει αναπόφευκτο, ένα πείσμα, η ανώριμη ίσως άρνηση της πραγματικότητας , που δε μπορεί να γίνει αποδεκτή στην περίπτωση αυτή του θανάτου , που συνεπάγεται την απώλεια της αγάπης.
Μπορεί οι σκέψεις και οι επιθυμίες να έχουν μια επίδραση αλλαγής στο δρόμο του κόσμου.



2 σχόλια:

ο κύριος "αμ" είπε...

Καλησπέρα και καλό μήνα !
Πρώτα απ' όλα ευχαριστώ (και ξέρετε γιατί)!

Εχω συλλάβει τον εαυτό μου , μετά από ένα "ξεχειλωμένο" ωράριο , με όλα όσα το συνοδεύουν , να ξεκουράζει το μυαλό του , συντροφιά με όλα όσα εκείνα που θέλει να δεί από κοντά και ο χρόνος δεν του το επιτρέπει .
Δεν μπορώ να θυμηθώ , σε ποιά εφημερίδα , είδα την φωτογραφία κάποιου νεαρού , σε μιά περίεργη στάση , να σκιτσάρει (;) σε κάποιον λευκό τοίχο . Διαβάζοντας την λεζάντα που συνόδευε την εικόνα , κατάλαβα περί τίνος επρόκειτο . Ομως , ήταν από τις ειδήσεις που συνοδεύουν μια μικρή ασπρόμαυρη φωτογραφία και λίγες κουβέντες παραπάνω .
Με έκπληξη λοιπόν , διάβασα το γραπτό σας αλλά και ενδιαφέρον . Μένει , να βρεθεί ο χρόνος να γνωρίσω από κοντά το ενδιαφέρον έργο του και να δικαιολογήσω στον εαυτό μου το λόγο για τον οποίο μετά από λίγες μέρες δεν θα υπάρχει πουθενά !!!

doraF είπε...

Φίλε "αμ" τι να πω, εγώ ευχαριστώ για τα σχόλιά σου!
αν και καθυστέρησα να τα εκφράσω..