Μια Κυριακή πριν τις Εκλογές περιδιαβαίνοντας στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.

Ένας καλλιτέχνης " street artist" από την Κοπεγχάγη, ο Armsrock , δημιουργεί στο μουσείο και κάνει σύζευξη της κλασσικής Ελληνικής τέχνης από τη ζωοφόρο του Παρθενώνα με την σύγχρονη κατάσταση στην Αθήνα και την Ελλάδα , δουλεύοντας την ιδέα του ,
που προήλθε από τις εξεγέρσεις στους δρόμους στα τέλη του 2008.

Ένα σχόλιο ,αναφέρει ο Armsrok , ότι καλλιτέχνησε . για την πολιτική και εικαστική κληρονομιά της Ελλάδας από την αποσπασματική και ρομαντική ματιά του " ξένου ".
Street art από τον Armsrok( γεννηθείς το 1984) στον διάδρομο ,
που ενώνει τις δύο πτέρυγες του Μουσείου, με έμπνευση τα γεγονότα του Δεκέμβρη.

Η τέχνη που δημιούργησε έγινε επί τόπου και όταν τελειώσει η έκθεση το έργο του θα καλυφθεί με μπογιά και θα εξαφανιστεί.
Η απάντησή του για τα εφήμερα έργα του είναι ότι αυτό είναι περισσότερο πάθος , παρά δόγμα.

Και ότι όταν κάνω κάτι για ένα χώρο μη μεταβαλλόμενο, όπως ίσως ένα μουσείο , τότε η προσέγγισή μου να δημιουργώ εφήμερα πράγματα αποκτά καινούργιο νόημα , τα έργα γίνονται περισσότερο ένα σχόλιο για τον χώρο, παρά η αντανάκλασή του.
#####

Η δουλειά του παρουσιάζεται και συσχετίζεται με τα έργα του καλλιτέχνη γραφικών τεχνών Palle Nielsen( 1920-2000)

συγκεκριμένα με τη σειρά λινοτυπιών " Ορφέας και Ευριδίκη" . Ο Nielsen χρησιμοποιεί το πλαίσιο του κλασσικού μύθου για να ερμηνεύσει το παρόν. Μεγαλώνοντας ο Palle Nielsen στα δύσκολα χρόνια του μεσοπολέμου , έφτασε στην καλλιτεχνική του ωριμότητα στα χρόνια του ψυχρού πολέμου.
Mε την σειρά των λινοτυπιών "Ορφέας και Ευριδίκη " ο Nielsen έθεσε τον μύθο σ΄ένα νέο πλαίσιο.

Εδώ δεν τίθεται μόνο το θέμα του θρήνου ενός αγαπημένου προσώπου και η απόπειρα επιστροφής του από τον κόσμο των νεκρών. Τίθεται πλέον το θέμα του θρήνου για την απώλεια του ανθρωπισμού και της αξιοπρέπειας του δυτικού πολιτισμού ως συνέπειας του Β΄παγκοσμίου πολέμου.
Πρόκειται για μια συνολική εμπειρία απελπισίας και αγανάκτησης που εναλλάσσεται με θυμό και αποφασιστικότητα.
Εδώ ο Nielsen οπτικοποιεί τους φόβους του σύγχρονου ανθρώπου χρησιμοποιώντας τον αρχαίο μύθο.




Η σειρά έχει εκτελεστεί με εικαστική τεχνική ακρίβειας, κάνοντας το όραμα του καλλιτέχνη διαχρονικό.

Η ιστορία του Ορφέα και της Ευριδίκης είναι μια αντίδραση ενάντια σε ότι μοιάζει αναπόφευκτο, ένα πείσμα, η ανώριμη ίσως άρνηση της πραγματικότητας , που δε μπορεί να γίνει αποδεκτή στην περίπτωση αυτή του θανάτου , που συνεπάγεται την απώλεια της αγάπης.
Μπορεί οι σκέψεις και οι επιθυμίες να έχουν μια επίδραση αλλαγής στο δρόμο του κόσμου.