*
Για εκείνους που αγγίξαν τον ουρανό και την αθανασία. *

{Ίσως εκεί που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία, που λέμε, κι η ομορφιά του ανθρώπου. Γ.Ρ }

~..γιατί ο γέρο πατέρας είχε τρεις γιούς
Ο ένας γιός
στάθηκε σ΄ ένα χωράφι
μέσα στα γινωμένα στάχυα.
Έξω από το χωράφι
ήτανε οι Γερμανοί,

κι έξω έπρεπε να μείνουνε.
Για να θερίσουνε το στάρι
εκείνοι που το σπείρανε.
Εκεί
'έπεσε ο γιός του γέρου,
για να σωθεί
το στάχυ της Ελλάδας.
Ο πρώτος γιός.
Ο δεύτερος
στάθηκε στην πλαγιά, ψηλά.
Κάτω ήταν οι Γερμανοί ,
και κάτω έπρεπε να μείνουνε.
Γιατί ποτέ δε σκλαβωθήκανε
τα ελληνικά βουνά.

Εκεί
έπεσε ο γιός του γέρου,
ο δεύτερος γιός.
Ο τρίτος στάθηκε στον τοίχο
και χαμογέλασε στα βόλια
που ξεκινήσανε σφυρίζοντας
για το στήθος του.
Γιατί πάντα χαμογελούν στο βόλι
τα παλικάρια της Ελλάδας.
Εκεί
έπεσε ο γιός του γέρου ,
ο τρίτος γιός.
Ο γέρος
έζησε.
Κούνησε τ΄ άσπρο του κεφάλι
κι είπε
<< τη Λευτεριά
πια δεν την προλαβαίνω
τόσο αίμα
και δεν έφτασε για να τη φέρει .
Μα έχω να περιμένω
από την φυλακή την Βαγγελιώ >>.
Δέκα χρόνια περίμενε
κ΄ όχι άλλο.
*{ ποιήματα αγωνιστριών στις Γυναικείες Φυλακές Αβέρωφ }*