σκεψεις απο τη χωρα των χου τονγκ

στο μακρινο πεκινο , στη χωρα των δρακων , της οπερας, των χου τονγκ, του Μαο τσε Tουνγκ, της απαγορευμενης πολης , εχουν στραφει τις τελευταιες μερες τα βλεμματα ολου του κοσμου.

οι παλαι ποτε ενδοξοι ολυμπιακοι αγωνες βρηκαν στεγη στην μακρινη Κινα και προσπαθουν να καταπληξουν με τα σημερινα πια δεδομενα ,εχοντας ενσωματωσει ολα αυτα τα καινουργια χρονια ,αλλες σταθερες και αλλες αξιες.

δεν θα αναφερω τα θλιβερα για τους ντοπαρισμενους πρωταθλητες , τους ενδοξους αθανατους ...

θα σταθω , στις αψογες τεχνικες και το θεαμα που προσφερουν οι παγκοσμιοι πρωταθλητες.

πιο πολυ, θα το ομολογησω, με συγκινουν αυτα τα ζαρκαδια απο την Kενυα , την Aιθιοπια και τις χωρες του τριτου κοσμου.

τους κοιταζεις που τρεχουν σαν ζεβρες και βλεπεις τη ζουγκλα μπροστα σου , τους ακολουθεις στον αγωνα τους για επιβιωση , εκει που οι συνθηκες ειναι αντιξοες και σκληρες.

θα σταθω στο δακρυ καποιων που απετυχαν, και η αδιακριτη καμερα τους ανακαλυψε σε αυτη την μεγαλη, μοναχικη στιγμη τους.

θα θυμηθω το πεκινο , οπως το γνωρισα εγω, με τα κλουβια των πουλιων τους κρεμασμενα στα μεγαλα παρκα.

τα πηγαινουν εκει βολτα για να συνομιλουν μεταξυ τους τα πουλια!.

θα θυμηθω την κακη και αναρχη οδηγηση τους.

ακομη και με τα παραδοσιακα ποδηλατα με τα κοκκινα σκεπαστρα, που μας μεταφερανε, τη γλυτωνες δε τη γλυτωνες την συγκρουση με οτιδηποτε περνουσε διπλα μας.

θα θυμηθω την τελεια οπερα τους και τα εντυπωσιακα ακροβατικα τους και πολλα αλλα.

με ικανοποιηση θα αναφερω τις δραστηριοτητες που μπορουν να αναπτυξουν τις ωρες της ξεκουρασης η του διαλειμματος στην εργασια τους.

σε αντιστοιχη υπηρεσια κοινης ωφελειας για τα δικα μας, ειχαν στους χωρους διαλειμματος για τους εργαζομενους αιθουσες με σκακι, με πολλα τραπεζια πινγκ-πονγκ, που το τιμουσαν εκεινη την ωρα οι εργαζομενοι που ειχαν το κενο τους, και χωροι για αλλες αθλητικες και νοητικες δραστηριοτητες.

ναι γνωριζω, ισως να σκεφτειτε τους κινεζους που η διαβιωση τους, και δη στις επαρχιες, δεν ειναι ποιοτικα καλη και τους ανεργους φτωχους της.

αλλα ζητω την κατανοηση σας.

προσωπικα μιλω για αυτα που με εντυπωσιασαν με θετικο η οχι τροπο .

θα κλεισω ομως με το μικρο μου περιστατικο στη πολη της Σαγκαης .

οι κινεζοι σαν δευτερη γλωσσα εκμαθησης εχουν τα ρωσσικα.

ετσι λοιπον τη βραδυα της επιστροφης μας απο την Κινα, ειμαστε στο κεντρο της Σαγκαης.

οι τελευταιες αγορες, οι τελευταιες εικονες και ετσι σκορπιστηκε η ομαδα μας.

εγω ..."λατρης του κινεζικου φαγητου " βρηκα ευκαιρια για να ανακαλυψω τα McDonald's, ωστε να αντεξω το μεγαλο ταξιδι.

βρηκα φαγητο και ωραιο καφε , γαλλικο, και το γιορταζα .

η ωρα, ομως της συγκεντρωσης μας εξω απο το ξενοδοχειο, για να μας μεταφερουν στο αεροδρομιο πλησιαζε και ξεκινησα, πιστευοντας οτι, καπου θα συναντησω τους συναδελφους μου με τον αξιαγαπητο συνοδο μας ,τον "Τσανγκ".

να μη μακρυγορω, φρουδες ελπιδες.

η κατευθυνση που ειχα παρει μονο στο ξενοδοχειο δεν εβγαζε.

αρχισα να ρωτω , ταξιτζη, τροχονομο, τραπεζα, ΚFC, καθε κινεζο που πιστευα οτι μπορει να βοηθησει.

φιλοι μου , τιποτα, δεν μπορουσα να βρω ακρη.

τα αγγλικα αγνωστη γλωσσα.

αρχισε ο ψιλοπανικος, τελευταια λυση το τηλεφωνο της πρεσβειας....

μονο τα κλαμματα που δεν εβαλα .

στο παρα κατι και πεντε λεπτα να ξεκινησουν απο το ξενοδοχειο ειχα βρεθει.

επιφοιτηση ξαφνικα;

καπου απο την απεναντι μερια που βολοδερνα, αναγνωρισα ενα μεγαλο ψηλο κτιριο με φωτεινη πινακιδα , που βρισκοταν διπλα στο ξενοδοχειο μας.

δρομο παιρνω, δρομο αφηνω, λαχανιασμενη, σαν αθλητης δρομεας.....

και ετσι να τωρα το διηγουμαι, αποστασιοποιημενη απο τον πανικο της στιγμης εκεινης , και για να λεω οτι εζησα και εγω εντονες συναισθηματικες στιγμες στη χωρα του δρακου, με τον παναρχαιο πολιτισμο, την Κινα!