Στον Νίκο Παπάζογλου, τον αγαπημένο

Ένας βουβός λυγμός ,
αποχαιρετισμός  στον  Νίκο μας,
στο μπαγλαμαδάκι του,
αποχαιρετισμός στο κόκκινο μαντήλι ,
στα μακριά ανέμελα  μαλλιά,
στο ντέφι που τον συντρόφευε,
στην όμορφη , ευγενική φωνή του,
στον ωραίο άνθρωπο  Νίκο Παπάζογλου.

Ένας βουβός λυγμός ,
σαν κύμα που απόμεινε μόνο του ,

να παρασέρνει άμμο και βότσαλα στην άκρη της θάλασσας ¨

Σένα μεγάλο αυθεντικό τραγουδοποιό -ποιητή,
άνθρωπο με μεγάλη καρδιά και ψυχή,

συνοδοιπόρο στο κέφι και στη λύπη της νιότης μας ,

που περνούσε γρήγορα και βιαστικά.

Και κάπου εδώ σε τούτη την άνοιξη, Κυριακή των Βαΐων ,

μπερδεύτηκαν η "Εαρινή συμφωνία" του Ρίτσου

και η αποστροφή του Σολωμού "Γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα"

και ήρθε ένα χαμπέρι βροχερό, πως

"δεν θα γυρίσεις πια" .

Άφησες το μπαγλαμαδάκι κάτω , πήρες το κόκκινο μαντήλι,

 φύσηξες την πουρούδα , χαιρέτησες τον Χορτιάτη

και μέσω νεφών ανέβηκες στο Πάνθεον των Μεγάλων της καρδιάς μας.

Για τα παιδιά , που σ΄ ακολουθούσαν σιγοτραγουδώντας

" ο μοναχός ο άνθρωπος ..., κανείς εδώ δεν τραγουδά κανένας δεν χορεύει,

ακούνε μόνο την πενιά κι ο νους τους ταξιδεύει......"

Φούλη, Όλγα, Νίκο.Βαγγέλη, Σεραφείμ, Σοφία .