Φάδερ Ημών


Αποσπάσματα από το βιβλίο του Μάνου Βουράκη ¨ΦΑΔΕΡ ΗΜΩΝ ¨

**Ο Θεός θεωρώντας τον Ιησού ακατάλληλο στιλιστικά για τη Δευτέρα Παρουσία ,
ντεμοντέ για τα σύγχρονα δεδομένα και βαρετό , επιλέγει στη θέση του το μικρότερο γιό του , τον Τζές.
Ο Τζές είναι ένας μοντέρνος Θεάνθρωπος , που έχει όλα τα φόντα να κάνει καριέρα ως Σωτηρας .
Ο Θεός του δίνει εντολή να κατέβει στη Γή και να λύσει το επικοινωνιακό πρόβλημα των ανθρώπων, να τους απαλλάξει από την ιδιωτική τηλεόραση και τις πιστωτικές κάρτες.

---Ο Τζές μαζεύει δώδεκα εντυπωσιακές μαθήτριες και περιπλανιέται ανά την υφήλιο , διδάσκοντας μεγάλες αλήθειες για την ψηφιακή ευσέβεια, το θρησκευτικό μάνατζμεντ και το ντιζάιν εσωτερικών κόσμων, φιλοδοξώντας να εντάξει τη θρησκεία στο γήινο λάιφ στάιλ.
Με το σταυρό στο χέρι, δεν καταφέρνεις τίποτα πλέον, αν δεν είναι Cartier,

διαδίδει παντού , χαρίζοντας απανωτά εγκεφαλικά στο Μεγαλοδύναμο,

που βλέπει με τρόμο το δευτερότοκο γιο του να αναδεικνύεται σε απόλυτο sex symbol ενός απελπιστικά ανώριμου πλανήτη!!! ***
........
Το επόμενο δύσκολο βήμα ήταν ν΄ανακοινώσει τις αποφάσεις του ο Θεός στον Ιησού,

κι αυτή η σκέψη του΄φερε προς στιγμήν κάποια νευρικότητα.
Γυρνώντας στο σπίτι , βρήκε τον Ιησού με τον Ιωάννη όπως ακριβώς τους είχε αφήσει ο Τζές.
Σε βαθειά περισσυλογή , χωμένους στις μπερζέρες του σαλονιού να παίζουν σκάκι μπροστά στο τζάκι ακούγοντας το " Αι γενεαί πάσαι"..............

Ως γνωστόν ο Θεός επιβάλλεται να μην έχει τάκτ, αφού του είναι παντελώς άχρηστο.
Οι αποφάσεις του οφείλουν να είναι συναισθηματικά ουδέτερες, συντακτικά ακριβείς και ν΄ανακοινώνονται άμεσα και λακωνικά χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους το τάιμινγκ.
Γι΄αυτό , μόλις πλησίασε τον Ιησού μπήκε αμέσως στο ψητό.

" Άκουσε, γιέ μου ", είπε και τον κεραυνοβόλησε με το βλέμμα του.

" Η ώρα της Δευτέρας Παρουσίας έφτασε."

Εκεί κάτω", έδειξε με το χέρι του το πάτωμα υπονοώντας τη Γη, " η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και πρέπει να πάει κάποιος να τους πει δυο κουβέντες".

Ο Χριστός έριξε μια αλλοπαρμένη ματιά εκεί που έδειχνε ο Πατέρας του.

Σηκώθηκε από εκεί που καθόταν , έκανε μερικά βήματα και γονάτισε αργά. Άνοιξε τα χέρια του σε στάση προσευχής , έκλεισε τα μάτια κι έσφιξε τα χείλη από συγκίνηση, ενώ ο Ιωάννης παράτησε το σκάκι κι έτρεξε αναστατωμένος κοντά τους.

" Αυτός ο κάποιος , όμως ", συνέχισε με σαδιστικό ρεαλισμό ο Θεός, " ΄δεν θα είσ΄εσύ"..............

" Μα , Πατέρα ",ψέλλισε , "αυτό δεν γίνεται! Η Γη, Πατέρα, είναι .. είναι ο τομέας ευθύνης μου.
Την έχω αναλάβει εγώ, το ξεχνάς;
Έχω κάνει τόσες σχέσεις τα τελευταία 2.000 χρόνια εκεί κάτω , έχω θυσιαστεί γι΄αυτούς.
Μου έχουν κάνει τόσα εκατομμύρια αγάλματα, πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, με λατρεύουν σαν Θεό,.. εεε, δηλαδή είμαι ο Θεός τους..." είπε αμήχανα.

" Τους υποσχέθηκα να γυρίσω και με περιμένουν".

Έστειλε το απεγνωσμένο βλέμμα του ν΄αναπαυτεί πάνω σε κάτι ασημένιες φλοκάτες στο βάθος του σαλονιού.
" Δεν μπορείς να μου το κάνεις αυτό Πατέρα!" ψιθύρισε ξέπνοα...........

"Ακουσε παιδί μου ", είπε πατρικά και κάπως νωθρά ο Μεγαλοδύναμος.

Αν βαριόταν κάτι, αυτό ήταν το κήρυγμα.
" Οι άνθρωποι δεν είναι πια άνθρωποι.
Είν΄ένα είδος ανθρώπων που δεν θα μπορούσαν ποτέ να είναι άνθρωποι αν υπήρχαν πραγματικοί άνθρωποι - άνθρωποι κυριολεκτικά ανθρώπινοι κι όχι κάτι σαν άνθρωποι με ανθρώπινα στοιχεία αλλά χωρίς ανθρωπιά, 'οπως είναι σήμερα.
Αυτοί οι άνθρωποι διαφέρουν από τους ανθρώπους που γνώρισες.
Είναι πιο απάνθρωποι.
Δεν τους ενδιαφέρει να σώσουν την ψυχή τους.
Τους ενδιαφέρει απλά ν΄αγοράσουν καλύτερο κινητό τρίτης γενιάς με μπλου τουθ και μέμορι στικ ντούο προ στο 1 Γίγα.
Ο Θεός κοίταξε το γιό του με μια έκφραση θεικής λύπησης.

" Κι εσύ αγόρι μου, με την τεχνολογία δεν τα πας καθόλου καλά. Θα βρεθείς ξαφνικά σ΄έναν άγνωστο ψηφιακό κόσμο....
και θα σου πάρει χρόνο να προσαρμοστείς.
Τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά.
Βρίσκεσαι ακόμη στη φάση που νομίζεις ότι το μεγαμπάιτ είναι είδος αποδημοτικού πουλιού, σωστά τα λέω; Κι αυτό δεν είναι καλό".
..........

"Θα προσαρμοστώ Πατέρα, θα δεις!" .........

Ο Θεός άρχισε να φορτώνει.

" Δεν είναι μόνο αυτό , παιδί μου. Κοίτα τα ρούχα σου, Κρις.
Αν εμφανιστείς ξαφνικά μ΄αυτό το χιτώνα , θα σε κλείσουν σε ίδρυμα.
Η εικόνα σου είναι πλέον αναχρονιστική. Είσαι εκτός εποχής παιδί μου".

Ο Ιησούς κοίταξε τον εαυτό του από πάνω ως κάτω με απορία.
Έπιασε τις πτυχώσεις του χιτώνα με τα δυό του χέρια, τις τέντωσε κι έκανε μια χαριτωμένη περιστροφή....

"Μα Πατέρα , με αυτό το ρούχο με ξέρουν, μ΄αυτό μ΄εμπιστεύονται".
Με την κίνηση που έκανε, ανασηκώθηκε το μανίκι και φάνηκε το ρολόι του.
Ηταν ένα χρυσό Rolex που του είχαν χαρίσει οι Απόστολοι πριν από μερικά Χριστούγεννα και το φορούσε συνέχεια επειδή έδενε τέλεια με το φωτοστέφανο...............

Ο Θεός έκανε μια ελαφριά γκριμάτσα απογοήτευσης.

" Παιδί μου , δεν υπάρχει πλέον αυτό το ρούχο εκεί κάτω.
Έχει καταργηθεί.

Μόνο εσύ κι ο Ντέμης Ρούσσος το φοράτε πια. Θα σε περάσουν για ψώνιο και θα σε χλευάσουν πιο πολύ από την προηγούμενη φορά. Δεν το καταλαβαίνεις;

" Μα, Πατέρα, δεν κάνουν τα ράσα τον Παπά..."

" Τι λες , αγόρι μου , " απάντησε με αγανάκτηση ο Θεός, " αυτή η παροιμία έχει πάψει να ισχύει από καιρό!
Έχω βγάλει και σχετική ανακοίνωση.

Έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα εκεί κάτω , μόνο τα ράσα κάνουν πλέον τον παπά.".........