ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ...

ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ
KΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ...

Οι φωτογραφίες αυτές χρονολογούνται από την εποχή που πρωτοθαμπώθηκα από τον Ελληνικό ήλιο .
Ανακάλυψα τότε στην Ελλάδα τα νησιά παραδομένα στο φως και στο αναπόφευκτο δίδυμό του τη σκιά.
Και πάνω της σκιά τα " πέτρινα σκαλιά του Αυγούστου ", για τα οποία μιλάει ο Ελύτης της επιφάνειας όπου ανάγλυφα και όγκοι καταλύονται για να μεταμορφωθούν στην ασπρόμαυρη σκακιέρα του ήλιου .
Μια χώρα, εν ολίγοις, όπου η απόλυτη δριμύτητα του ασβέστη αντιτίθεται στον ίλιγγο της σκιάς.







Χώρα σχεδόν απάνθρωπη, τόσο αυστηρή!
Αυτοί οι γυμνοί και καυτοί τόποι, με τις έντονες κόψεις και τις αλφαδιασμένες επιφάνειες , μου φέρνουν στο νου τις παλιές γεωμετρίες του Ευκλείδη και του Θαλή.
Εξάλλου αυτές εδώ γεννήθηκαν , σ΄αυτή τη γεωμετρική χώρα όπου ο ήλιος παίζει μαθηματικά παιχνίδια με τη σκιά.
Τελικά διαπιστώνω σήμερα ,πως 'οτι αυτό που αφελώς ήθελα να κάνω τότε ήταν πολύ απλά να αποτυπώσω αίφνης τις εικόνες, τα θεωρήματα του φωτός πάνω στους τοίχους ή το χώμα της Ελλάδας.

Ζακ Λακαριέρ







Ο. Ελύτης
Εαν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν
" μια ελιά, ένα αμπέλι, ένα καράβι ".
το οικόσημο της Ελλάδας " μια ελιά, ένα αμπέλι, ένα καράβι "
Μ΄αυτό, μ΄αυτά , έζησα εκεί.






Ο. Ελύτης
Ενα δειλινό στο Αιγαίο περιλαμβάνει τη χαρά και τη λύπη σε τόσες ίσες δόσεις , που δεν έμεινε στο τέλος , παρά η αλήθεια.





Στο Μουσείο Μπενάκη , κτίριο οδού Πειραιώς , έκθεση φωτογραφιών από τις επισκέψεις του Ζακ Λακαριέρ στην Ελλάδα της δεκαετίας ΄50, ΄60.
( μέχρι 11/01/2009) .

" Έκανα το πρώτο μου ταξίδι στην Ελλάδα στα 1947 , και το τελευταίο το φθινόπωρο του 1966. Η τελευταία εικόνα μου : ένα νησί του Αιγαίου , άδεντρο, μ΄ένα μοναδικό χωριό΄ τοπίο απογυμνωμένο με τη μιζέρια και την ομορφιά συναρμοσμένες σα δυό πλαγιές του ίδιου λόφου.
Μιζέρια και ομορφιά.
Σύζευξη των αντιθέτων, όπως η φράση του Ηράκλειτου που τα κυκλαδίτικα τοπία δεν παύουν να τη συλλαβίζουν μέσα στο φως τους:
Αρμονίη κόσμου παλίτροπος.
Αν η εικόνα αυτού του χαμένου νησιού παραμένει μέσα μου τόσο έντονη , είναι ίσως επειδή στάθηκε η τελευταία........

Υ.Γ. Βρείτε και διαβάστε το βιβλίο του " Το Ελληικό Καλοκαίρι , Zacques Lacarriere "