θύμησες από μακρινούς; Ιούληδες ...

απογευμα εκεί προς το τέλος του Ιουλίου.

η ζέστη που δεν σε άφηνε ούτε να σκεφθείς τα προηγούμενα μεσημέρια ,είχε υποχωρήσει αρκετά.

έτσι ο νους πήρε τα μονοπάτια του χρόνου πίσω στα μεσημεριάτικα καλοκαίρια του ιουλίου.

τότε που παιδιά τα μεσημέρια κάναμε αποδράσεις στις κερασιές ,στις μελικοκκιές στις συκιές...

τότε που αμέριμνοι διαβολάκοι κυνηγούσαμε τους τρελλαμένους τζίτζικες. α! όχι μη σας περάσει από το νου ότι τους ταλαιπωρούσαμε, τους συλαμβάναμε με τη χούφτα και τους ελευθερώναμε για να πετάξουν γι΄αλλού .

τι συναυλία υπέροχη , όταν η ζέστη ανέβαινε ,αυξανόταν και η χορωδία του τζίτζικα, κάτι σαν προπομπός της μεγάλης ζέστης.

τότε ίσως ζούσαμε το παρόν μόνο και με τόσα λίγα; παιχνίδια ;το να βρεις μια πασχαλίτσα και να πετάξει από το χέρι σου, ένα τζιτζίκι ,να βρεθείς σκαρφαλωμένος σε μια συκιά τρώγοντας γλυκά σύκα μαζί με τα πουλιά .

συνεχίζεται........